ادامه صفحه قبل 👆
◀️ به این ترتیب دولت روحانی با نقض آشکار قانون اساسی اجازه داده است تا کنوانسیون مزبور تمام کشور را تحت سلطه خودشان بگیرد و با نصب سنسورهای گوناگون تمام نشست و برخاست ها در فرودگاههای ما را تحت کنترل بگیرند.
◀️ این در حالی است که ایران در حوزه نظامی ناگزیر از انجام برخی از آزمایش هاست و یک گلوله خمپاره یا گلوله توپ هم بسازیم باید آن را تحت کنترل کنوانسیون مزبور آزمایش کنیم.
اگر تهدیدات ناشی از خروج اطلاعات حیاتی کشور از طریق ایستگاههای "سیتیبیتی" را نادیده بگیریم، بدون تردید باید از محدودیتهای آن برای پیشرفت کشور نگران باشیم.
◀️ "ان پی تی" پیمان دیگری است که ایران آن را پذیرفته و به عضویت آن در آمده است. این قرارداد هیچ سودی برای ایران ندارد زیرا نتوانسته است از اعمال تحریم های ظالمانه آمریکا به بهانه انحراف در فعالیت های هسته ای جلوگیری کند.
◀️ ایران با پذیرش "ان پی تی" پذیرفته است که تحت فشار قرار بگیرد و فعالیت های هسته ای خود را طبق ضوابط و مقررات سازمان بین المللی انرژی هسته ای به انجام برساند اما رژیم صهیونیستی که حاضر به پذیرش آن نشده است، آزادانه و بدون هیچگونه فشار و محدودیتی، فعالیت های هسته ای خود را به انجام می رساند.
◀️ نکته قابل تامل در استدلال آمریکایی ها در برابر اعتراض ایران به برخورداری رژیم اشغالگر قدس از بمب هسته ای، همواره این بوده است که آنها ان پی تی را قبول نکرده اند!
◀️ جمهوری اسلامی ایران می توانست ان پی تی را نپذیرد زیرا با قبول این پیمان فقط امتیاز یک طرفه داده و از هیچ امتیازی نیز برخوردار نبوده است.
◀️ در سال ۱۹۹۷ کشورهای صنعتی با امضاء پیمانی معروف به کیوتو متعهد شدند که ظرف ده سال بعد، میزان انتشار گازهای گلخانهای خود را ۵٪ کاهش دهند و به کشورهای در حال توسعه نیز کمکهای مالی برای افزایش ضریب نفوذ استفاده از انرژیهای تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی، اعطا نمایند.
◀️ این در حالی است که آمریکا با وجود تولید 25 درصد گازهای گلخانه ای جهان، هنوز این پیمان را نپذیرفته است، بنابراین معلوم نیست به چه دلیل ایران که یک کشور در حال توسعه محسوب می شود، آن را پذیرفته است؟ ای کاش مقامات ذیربط می دانستند که در آن چه چیزی نوشته شده است؟
◀️ قرارداد دیگری که با هیاهوی بسیاری مواجه شد و دولتمردان در تمجید از آن، سخنان فراوانی را ایراد کردند و البته بسیاری از پرسش های بدون پاسخ را به دنبال داشت ، برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به موافقتنامه "برجام" است.
◀️ از مجموعه اظهارات مقامات و مسئولان کشور به روشنی چنین استنباط می شود که برای تایید موافقتنامه برجام در مجلس شورای اسلامی، نه فقط فرصت خواندن متن برجام به نمایندگان مردم داده نشد، بلکه امضاء کنندگان این قرارداد نیز بدون تامل و دقت نظر در مفاد آن و بی توجه به رعایت منافع و حقوق ملت ایران به پذیرش این قرارداد، تن داده اند.
◀️ حقیقت تلخ آن است که دانش دولت و وزارت خارجه ایران در زمینه حقوق بین الملل نزدیک به صفر است و این امر به عنوان یک واقعیت غیرقابل انکار، خودش را در برخی از قراردادهای منعقده و مواضع متخذه از سوی مقامات کشور نشان می دهد.
◀️ تحت تاثیر قراردادهای به امضاء رسیده در وضعیتی قرار گرفته ایم که برای انجام بسیاری از امور خود، باید از بیگانگان اجازه بگیریم در حالی که می توانستیم با تحفظ وارد این قراردادها بشویم و اعلام کنیم که برخی از مفاد آنها را قبول نداریم.
◀️ اگر با نظر کسانی که امضاء اینگونه قراردادها را عملی خائنانه توصیف می کنند، موافق نباشیم، به طور قطع باید دلیل آن را در جهالت و نابخردی کسانی جست و جو کنیم که خود را ژنرالهای عالم سیاست خارجی یا داخلی خواندند و بدون استفاده از کارشناسان برجسته حقوق بین الملل، تعهدات و محدودیت های فراوانی بر کشور تحمیل کرده اند. a_javanfekr
🌷🕊
☫
@bazgashtaznimehrah
☫
eitaa.com/bazgashtaznimehrah👈ایتا