حضرت آیت الله روح الله قرهی (مدظله العالی) : یک موقع یک کسی بخواهد بگوید: ما کجا و شیخناالاعظم، حضرت مفید عزیز(روحی له الفداء و سلام اللّه علیه) کجا؟! ما کجا می‌توانیم به او برسیم؟! امّا کس دیگری می‌گوید: خدای من! می‌دانم تو فضل و کرمت آن‌قدر زیاد است که می‌توانی و قادر هستی که آن کسی را هم که به فرض صددرصد خراب باشد، آرام آرام عنایت کنی، بزرگواری کنی، محبّت کنی، لطف کنی و دستش را بگیری و بیرون بیاوری؛ بعد هم پله پله درجات او را بالا ببری و یا این که یک‌دفعه درجاتش بالا رود. لذا انسان باید این‌طور تصور داشته باشد؛ چون خدا در ظنّ و گمان بنده‌اش است، «أنا فی ظنّ عبدی». چون خود حضرت شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز(روحی له الفداء و سلام اللّه علیه) در آن هنگام از دنیا رفتن ظاهری آقازاده‌شان بیان فرمودند: می‌خواهی چی بشوی؟ گفت: آقاجان! می‌خواهم مثل شما بشوم. فرمودند: هیچ نمی‌شوی! چون من می‌خواستم امام زمان بشوم، این شدم؛ پس تو که می‌خواهی مثل من بشوی، هیچ نمی‌شوی. البته نه این که ایشان نعوذبالله مدعی باشند که من امام زمان هستم، اشتباه نشود، مدعی نیستند که مثلاً نعوذبالله، نستجیربالله بخواهند بگویند: من مهدی موعود من هستم. بلکه می‌خواهند بیان کنند: من می‌خواستم به آن مقامات عصمت برسم که تالی‌تلو معصوم شوم، این شدم، لذا اگر تو می‌خواهی من بشوی، هیچ نمی‌شوی. 🌴گوهر معرفت 🌴