ولی خدا میفرمود: وقتی ما به امام زمان(علیه السلام) متوسّل می‌شویم، به عنوان مثال، برای سلامتی ایشان صدقه می‌دهیم یا برای سلامتی وجود مبارکشان دعا می‌کنیم، یک وسیله و یک مقدّمه برای ایجاد ارتباط با آن حضرت(علیه السلام) است وگرنه امام علی(علیه السلام) می‌دانند چه بخورند، چه وقت بخورند و چقدر بخورند. بنابراین بیماری برای حضرت(علیه السلام) مطرح نیست. اصلاً بقا و سلامتی وجود ما به برکت وجود آن حضرت است. در دعا می‌خوانیم «بیمنه رُزق الوری»؛ به برکت او به دیگر مخلوقات روزی داده می‌شود، از جمله این مخلوقات، جبرئیل است؛ یعنی جبرئیل به برکت وجود امام زمان(علیه السلام) زنده است و نفس می کشد و حیات دارد. همچنین اسرافیل و عزرائیل و میکائیل. درست است که اینها ملک مقرّبند، امّا قرب اینها قرب صوری است، مثل نگهبان دم در که از همه رفت و آمدها باخبر است، امّا دلیل بر قرب نیست. او وسیله انجام کارهای صاحب خانه است؛ امّا محبوب و دوست واقعی او نیست. همه چیز در نزد حضرت علیه السلام است حلال مشکلات اوست رزاق اوست رحمن و‌رحیم اوست او محیط به تمام عوالم است و بعد از حضرت احدیت قدرت مطلق عالم امام زمان سلام الله علیهاست 🌴گوهر معرفت 🌴