‍ اباعبدالله علیه السلام کیست که تمام موجودات برای ایشان اینگونه می‌گریند؟ ابا عبدالله علیه السلام کسی هستند که نسبت به پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و نسبت به حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و نسبت به امیرالمومنین علیه السلام و نسبت به امام حسن علیه السلام که امام ایشان هستند، فنای محض بودند یعنی از اراده ی آنها خارج نمی شدند. و وقتی یزید لعنه الله علیه جانشین معاویه ملعون شد، و خواست به هرطریقی شده از ایشان بیعت بگیرد، امام حسین علیه السلام زیر بار ظلم نرفتند. از این زوایه، اباعبدالله علیه السلام بعنوان امام معصوم زمانه خود است که در کربلا حاضر شدند و بیعت یزید را نپذیرفتند و زیر بار ظلم نرفتند حتی با وجود بی وفایی کوفیان. این یک زاویه ی ماجراست... زاویه ی دیگر، "نگاه توحیدی" به قضیه است. یعنی اباعبدالله علیه السلام نمی‌خواستند زیر بار کثرات بروند. اباعبدالله علیه السلام می‌خواستند در این روز [عاشورا] خداوند تبارک و تعالی را با تمام اسماء و صفاتش به تماشا بنشینند. یعنی روز لقای اباعبدالله علیه السلام با خدای تبارک و تعالی است! چیزی که برای هر انسانی در دنیا قابل ترسیم است و اصلا هدف همین است که هر انسانی در زندگی اش طوری حرکت کند که منجر شود به دیدار خدا، در همین دنیا برسد به لقاءالله. برای اینکه خدا دیدار شود باید هر اضافاتی غیر از توحید و هر تعلّقاتی غیر از توحید باید نابود و منهدم شود، باید بسوزد... با شرایطی که خارج برای اباعبدالله علیه السلام ایجاد کرد و یک جور امتحان بود برای ایشان، حضرت به گونه ای حرکت کردند که به سمتی بروند که به تماشای خدای تبارک و تعالی منتهی شود. بعضی از بزرگان اهل معرفت فرموده اند تمام عشق در روز عاشورا ظهور کرد و دیگر در طول تاریخ چنین طلوعی نخواهیم داشت. یک مرد، ایستاد در میانه ی میدان و به تمام کثرات گفت؛ نه! به تمام غیر خدا گفت نه! تا جایی که سپاه ملائکه آمدند و التماس کردند برای یاری حضرت ولی اباعبدالله علیه‌السلام داغ به دل آنها نهاد که شما کی هستید وقتی خدا هست؟! حضرت به احد الناسی نظر نداشت و از همه چیز گذشت... در زیارت ناحیه مقدسه فرموده اند: وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِی الْهَبَواتِ ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ ،قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَهُ السَّماواتِ،فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ... تو بر نیزه ای تکیه زده بودی، دور تا دورت را نا نجیبان گرفته بودند و ملائکه آسمان از صبر تو در حیرت بودند... چون تو کسی بودی که اگر اشاره می‌کردی کل عالم قلع و قمع میشد‌ اما اباعبدالله علیه السلام صبر کرد و به همه گفت نه... " صَبْراً عَلى قَضائِکَ یا رَبِّ لا إِلهَ سِواکَ" این مناجات حضرت است در گودی قتلگاه. 🌴گوهر معرفت 🌴