يكي از دغدغه هاي مسئولين لشكر در زمان استقرار در يك منطقه ، عدم استفاده از ارتباط بي سيم و جايگزيني دستگاه هاي با سيم و برقراري ارتباط بود كه براي اين منظور از تلفن هاي صحرايي قورباغه اي استفاده مي شد
براي اين كه ارتباط بين مقرها برقرار شود نياز بود كه به همه ي اين سنگرها سيم كشيده شود. براي اين منظور مشكلات زيادي به سبب كشيدن اين سيمها و از طرفي حجم زياد نيرويي كه لازم بود اين قرقره هاي سيم را روي زمين بكشند و تلفاتي كه در اين راه مخابرات لشكر متحمل مي شد
و پس از مدت كوتاهي هم بر اثر انفجارات ناشي از گلوله هاي خمپاره و بعضا بمبارانها ، اين سيمها به سبب اينكه روي خاك بودند قطع ميشد ؛ اين معضل من را به چاره انديشي واداشت،و نهايتا به اين نتيجه رسیدم كه اين كار را مكانيزه كنم