ﺻﺤﻨﻪ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﻫﺎﯼ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻭﺣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﮑﺎﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ، ﺻﺤﻨﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. ﺻﺤﻨﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻫﻮﻳﺖ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺍﺳﺖ. ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺘﻮﺳﻂ ۱۵۰ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻴﻦ ١٠ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻧﻮﺳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﻳﺘﻢ ﻭ ﺿﺮﺑﺎﻫﻨﮓ ﺗﻨﺪﺗﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﻳﮏ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻫﻮﻳﺘﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ. ﻳﮏ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ: ﺻﺤﻨﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ، ﺻﺤﻨﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ، ﺻﺤﻨﻪ ﺣﻤﺎﻡ، ﺻﺤﻨﻪ ﺗﻮﻧﻞ، ﺻﺤﻨﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺎﮐﺴﯽ، ﺻﺤﻨﻪ ﺭﺍﻫﺮﻭﯼ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ. ﻣﺜﻼ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻗﺘﻞ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﻭﺵ ﺣﻤﺎﻡ ﻓﻴﻠﻢ «ﺭﻭﺍﻧﯽ» (ﺭﻭﺡ) ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺁﻟﻔﺮﺩ ﻫﻴﭽﮑﺎﮎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻧﺘﻮﻧﯽ ﭘﺮﮐﻴﻨﺰ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﺎﻗﻮ، ﺟﻨﺖ ﻟﯽ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺩﻭﺵ ﺣﻤﺎﻡ ﻫﺘﻞ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ۳ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻭ ﺷﺎﻣﻞ ۵۰ ﻧﻤﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮﺯﻥ ﻧﺦ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﻴﺮﺯﻥ ﻓﻴﻠﻢ «ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻴﺠﺎﻥ» ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺷﻬﻴﺪ ﺛﺎﻟﺚ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ، ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻧﻤﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ▪️4️⃣ 10 مهرماه 1400 ▪️با طوبی در ارتباط باشید وبلاگ | اینستا | ایتا | آموزش‌مستندسازی