💢 ممکن است این سؤال به ذهن خطور کند که چگونه اگر انسان چیزى از خدا بخواهد، او را عبادت کرده است؟ 🔸حقیقت عبادت این است که انسان خود را بنده و مملوک خدا بداند، براى خود مالکیتى قایل نباشد و براى خود اراده مستقلّى در مقابل خدا قایل نباشد، بلکه خود و دارایى خود را از آن خدا بداند. 🔸بطور کامل تسلیم اراده او باشد، به عبد بودن خود در مقابل پروردگار اعتراف کند و از روى اختیار، بندگى تکوینى خود را در مقابل خدا اظهار بدارد به عبارت دیگر، در برابر خدا اظهار کند که تو خدایى و من بنده توام، تو عزیزى و من ذلیلم، تو مالکى و من مملوکم، تو ربّى و من مربوبم. حقیقت دعا نیز اظهار همین مطلب است که خدایا، من بنده ام، عبودیت شأن من است و تو مالک من هستى. 🔸عبادت در واقع اظهار این مطلب است، خواه با توجه قلبى، خواه با اظهار زبانى یا نشان دادن با اعضا و جوارح ؛رکوع و سجود نیز اگر عبادت به حساب مى‌آیند به این دلیل است که بیانگر این حالت قلبى است: اظهار ذلّت در مقابل عظمت بیکران الهى. ذکر زبانى و دعا نیز گویاى این حقیقت است. 🔸دعا در ظاهر درخواست رفع نیازهاى مادّى و معنوى است، ولى در واقع، اعتراف به بندگى، فقر و عجز انسان است. 🔸 درست است که معمولاً دعا به شکل تکلّم الفاظ است؛ اما الفاظ از ما فى الضمیر حکایت مى‌کنند و خود از اصالتى برخوردار نمى‌باشند. به عبارت دیگر، دعا امرى است قلبى و زبان فقط از آنچه در دل است حکایت مى‌کند. پس دعا باید از دل و جان انسان برآید. #مجله_مجازی_بنت_الهدی #اعتقادی @bentolhoda_81 🌱