🌸🍃🌸🍃 🌦 طلوع باران 🌦 🍃ادامه جلسه ۲۴ 🍃 🌸 لذت و دردی عمیق 🌸 وقتی نفس با ورود به دنیا سیر تعین را آغاز کرد، محال است به مرحلۀ استعداد بودن برگردد و دوباره بی‌تعین شود. با هر تعیّنی هم از دنیا برود، دیگر به رتبۀ پایین‌تر برنمی‌گردد؛ بلکه برزخش را با همان رتبه ادامه می‌دهد و ملکاتی را که در دنیا ساخته، تقویت می‌کند. صورت نفس، باقی می‌ماند و تنها چیزی که با مرگ از دست می‌دهد، ابزار کارش در دنیا یعنی بدن است. مثل استاد نجّاری که ابزارش را از دست می‌دهد، اما به هر حال خودش هنوز نجّار است. نفس وقتی جبراً تعلقش را به بدن از دست داد و به اصطلاح از دنیا رفت، دوباره بدن و قوای جدیدی متناسب با عالم برزخ برای خود می‌سازد؛ البته مطابق با احوال و ملکاتی که در دنیا با ابزار بدن کسب کرده است. پس آن‌که در برزخ از عذاب درد می‌کشد یا از پاداش بهره می‌برد، نفس مجرّد با بدن برزخی است که قدرت درکش خیلی بیشتر از جسم مادی است؛ چنان‌که برای ما لذت و دردی که در خواب می‌بینیم، عمیق‌تر از بیداری است. البته انبیاء و اولیاء الهی در همین دنیا به تجرد می‌رسند و تجردشان در بدنشان اثر می‌کند. پس چنان لطیف می‌شوند که هرچند خودشان دردی ندارند، از همه دردمندترند؛ چون درد دیگران را هرجا که باشند، درد خود می‌دانند و حتی بیشتر از خود آن‌ها درد می‌کشند. همان گونه که برای هدایتشان بیش از خود آن‌ها تلاش می‌کنند و اشتیاق دارند. ادامه دارد... برگرفته از بیانات استاد عزیز سرکار خانم لطفی آذر به کانال شهید ابراهیم هادی بپیوندید 👇💐 @bentolhodahasanabad 🌸🍃🌸🍃