🔆🔆 حلم و پرهیز از شتاب زدگی 🔅 ادامه تندیس حلم ۳ ای عزیز ! قدری در این کلام کوتاه حضرت تأمل نما؛ سخن از درجه است، آن هم درجه صائمِ قائم؛ یعنی تو با کظم غیظ و فرو بردن خشم نابجا در مواجهه با ناهمواری‌ها و ناگواری ها و ناخوشایندی های زندگی، در باطن و حقیقت بر قابلیت‌های خود برای جذب و پذیرش علی الدوام نفحات الهی و افاضات ذات اقدس ربوبی می افزایی، تا جایی که جان و روح و قلبت، صلاحیت هایی پیدا می‌کند که از عنایت‌های خاصه ذات اقدس حضرت احدیّت _جلّ جلاله_ برخوردار می‌گردی، و صعود و عروجی چون صعود و عروج روزه‌داران متهجّد و شب زنده دار را خواهی داشت. ای عزیز! همه گرفتاری‌های معنوی ات ریشه در انیّت و خودبینی و خودخواهی ات دارد؛ تا خداخواه و خدابین نشوی، به کمال نخواهی رسید. این حکایت را از زندگی «بایزید» که از عرفای بزرگ بوده است، بشنو، بدان امید که در تو مؤثر افتد : شنیدم که وقتی سحرگاه عید ز گرمابه آمد برون «بایزید» یکی طشت خاکستری بی خبر فرو ریختند از سرایی به سر همی گفت، شولیده دستار و موی کف دست شکرانه مالان به روی که ای نفس، من در خور آتشم به خاکستری روی درهم کشم؟ بزرگان نکردند در خود نگاه خدابینی از خویشتن بین مخواه (۱) موحد عظیم القدر، زاهد گمنام واصل، حضرت سیدنا الاستاد _روحی فداه_ که قادر به شکر ذره‌ای از تربیت های معنوی و سلوکی او نیستم، پس از نقل این حکایت، هنگامی که به دو بیت اخیر آن رسیدند، منقلب شده و فرمودند : « ببینید اینها چگونه خود را می ساختند و ما چگونه خود را می سازیم؟! » ________________ ۱. بوستان سعدی؛ ص ۲۳٩ 📚 سلوک با همسر، ص ۹۴ و ٩۵ #با_خانواده #با_همسر #با_کتاب #سلوک_با_همسر ✨✨✨به رنگ بندگی✨✨✨ https://eitaa.com/joinchat/963706928Cddffbe9357