إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ ۚ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد؛ و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‌کند؛ خداوند به شما اندرز می‌دهد، شاید متذکّر شوید! آیه ۹۰ سوره نحل بَغْی، خروج و شورش علیه امام و حاکم اسلامی است. جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در زمان حکومت امام علی(ع) از جمله مصادیق بغی‌اند. در جزئیات بغی میان مذاهب اسلامی اختلاف است. تحقق بغی مشروط به جدایی از امام به دلیل شبهه، دارا بودن قدرت به گونه‌ای که تنها راه مبارزه پیکار باشد و خارج‌بودن از محدوده اقتدار امام است. باغیان به دو دسته ذوفئه (صاحب تشکیلات) و بدون فئه تقسیم می‌شوند و احکام این دو گروه پس از نبرد متفاوت است. درباره کفر یا فسق باغیان اختلاف است. حاکم اسلامی در برابر باغیان نخست ارشاد می‌کند و آنگاه با آنان نبرد می‌کند. بغی غیر از محاربه است.📚ویکی‌شیعه @besharat_ir