سخنان فاطمه‌بنت‌الحسین خطاب به کوفیان آغاز سخن خداى را سپاس مى‌گويم به شمار سنگريزه‌هاى دشت و بیابان و به وزن آنچه ميان خاک تا افلاک است. او را سپاس مى‌گويم و به او ایمان مى‌آورم و بر او توکل مى‌كنم. اشْهَدُ ان لا اله الا اللَّه وَحْدَهُ لا شَريكَ لَه وَ ان مُحَمّداً عَبده وَ رَسُولُه. و گواهى مى‌دهم بر اين كه فرزندان پيامبر بى‌آن‌كه مكرى‌انديشيده يا خونى‌ريخته‌باشند، بر ساحل فرات كشته‌شده‌اند... فضایل حضرت علی (علیه السلام) پروردگارا تو خود، در كودكى او را هدايت كردى... نهیب به کوفیان اى اهل مکر و خودبینی و خیانت . ما خاندانى هستيم كه خداوند ما را به وسيله شما آزمايش كرد و شما را به وسيله ما آزمايش فرمود... نفرین کوفیان واى بر شما! چشم انتظار لعنت خداوند باشيد، گويى كه بدبختی‌ها از آسمان بر شما فرو مى‌ريزد... . . . 🌀 گویند: صداها به گریه برخاست و گفتند: بس است ای دختر پاکان! دلهایمان را سوزاندی و آتش مان زدی. او نیز ساکت شد. درود بر او و بر پدر و جد او باد!🌀 منبع: سایتهای ویکی فقه و کرب‌وبلا با تلخیص ایتا https://eitaa.com/besharat_ir واتساپ https://chat.whatsapp.com/DBHmX88VWwW9ouXNYPbmGT