💥 خدا و رسول خدا، درگیریِ حق و باطل را در عالَم، مُحکم و تثبیت کرده‌اند؛ نمی‌تواند این درگیری را حل‌وفصل کند «به پيامبر گفتند هرچه ‌بخواهی به شما مي‌دهيم! فرمود: اگر خورشيد را کف دست راستم و ماه را کف دست چپم بگذاريد، من دست برنمي‌دارم، حرف من «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ» است. «لَكُمْ دينُكُمْ وُلیَ دین»، نه من خداي شما را مي‌پرستم، نه شما خداي من را مي‌پرستيد؛ من موحدم و شما بت‌پرست. بر سر چه چيز معامله کنيم؟! اين درگيري، در عالَم محکم است. اين جنگ با ديپلماسي حل‌و‌فصل نمي‌شود. خدا و پيامبر اين جنگ را تثبيت کرده‌اند. قرآن مي‌فرمايد: «بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ»؛ شأن نزولش دهم هجري است، ولي اين آيه مالِِ سال دهم نيست، مالِ تاريخ است؛ لذا صف، محکم مي‌شود و آنها مي‌شوند: منافقين، کفار و مشرکين. بساط اين درگيري هست و هروقت فتنه‌ها جمع شد، جنگ هم تمام مي‌شود. ما در اين ميدان بايد به برسيم. البته در روز عافيت، همه کنار اميرالمؤمنين‌اند. در جنگ ، يک عده نمي‌آيند؛ در جنگ جمل، يک عده نمي‌آيند. حکميت که اتفاق افتاد، حضرت مي‌گويد معاويه به عهدش عمل نمي‌کند، بياييد برويم، اما کسي با اميرالمؤمنين(ع) نمي‌آيد و فرياد حضرت بلند مي‌شود که مثل پارچۀ کهنه‌اي هستيد که هر طرفش را مي‌دوزی، از يک طرف ديگر پاره مي‌شود. معيت با امام، در وسط جنگ است. مسير ، از مسير عبور مي‌کند و مسيرِ گُل‌و‌بلبل نيست که نماز‌ بخوانيم و روزه هم ‌بگيريم و شش‌دانگ بهشت هم مال ما باشد! اين‌طور نيست. https://eitaa.com/joinchat/3397320738C0c4c71fad0