🌼 پرسش: چرا برخي پيامبران عليهم السلام در رجعت بر ميگردند و برخي نه احتمالا؟ 🌼 پاسخ: با توجّه به آنچه از روایات اسلامى استفاده مى ‏شود، رجعت، جنبه همگانى ندارد، بلكه اختصاص به مؤمنان صالح العملى دارد كه در یك مرحله عالى از ایمان قرار دارند، و همچنین كفار و طاغیان ستمگرى كه در مرحله منحطّى از كفر و ظلم قرار دارند، چنین به نظر مى ‏رسد كه بازگشت مجدد این دو گروه به زندگى دنیا به منظور تكمیل یك حلقه تكاملى گروه اول و چشیدن كیفر دنیوى گروه دوم است. به تعبیر دیگر گروهى از مؤمنان خالص كه در مسیر تكامل معنوى با موانع و عوائقى در زندگى خود روبرو شده ‏اند و تكامل آنها ناتمام مانده است حكمت الهى ایجاب مى ‏كند كه سیر تكاملى خود را از طریق بازگشت مجدد به این جهان ادامه دهند، شاهد و ناظر حكومت جهانى حق و عدالت باشند و در بناى این حكومت شركت جویند، چرا كه شركت در تشكیل چنین حكومتى از بزرگترین افتخارات است. و بعكس گروهى از منافقان و جباران سرسخت علاوه بر كیفر خاص خود در رستاخیز باید مجازاتهائى در این جهان، نظیر آنچه اقوام سركشى مانند فرعونیان و عاد و ثمود و قوم لوط دیدند ببینند، و تنها راه آن رجعت است. امام صادق علیه السلام در حدیثى مى ‏فرماید، «ان الرجعة لیست بعامة، و هى خاصة، لا یرجع الامن محض الایمان محضاً، أو محض الشرك محضاً:[۱] رجعت عمومى نیست بلكه جنبه خصوصى دارد، تنها گروهى بازگشت مى‏كنند كه ایمان خالص یا شرك خالص دارند»"(1) « آنچه از اخبار ... استفاده میشود پیغمبر اكرم صلى الله علیه و آله و ائمه طاهرین همگى رجوع می نمایند و اول كسى كه رجعت میكند حضرت حسین علیه السّلام با اصحابش میباشند و بعضى اخبار دلالت دارد كه ائمه دو رجعت دارند یكى انفرادى و دیگر اجتماعى، بلكه چنانچه مجلسى از كلینى و صفار از حضرت باقر«ع» روایت كرده امیر المؤمنین علیه السّلام داراى رجعت هاى متعدد خواهد بود. و همچنین رجعت بعضى از انبیاء سلف و سابقین و برخى از اصحاب ائمه و كسانى كه در انتظار حضرت مهدى بوده‏اند و جمعى كه داراى ایمان محض یا كفر محض باشند وعده از ظلمه آل محمد و قاتلان حضرت ابى عبد الله علیه السّلام از اخبار استفاده می شود ولى چون بعضى از این اخبار قطعى الصدور نیست باید تصدیق اجمالى به رجعت عده ای داشت و خصوصیات دیگر آن معلوم نیست. و مدت رجعت را نیز جز خدا نمی داند زیرا منتهى به قیامت می شود.»(2) پیامبر اعظم (ص) فرمودند: زمانى که قائم آل محمد (عج) خروج نماید و سلطنت بدست او برسد، در آن زمان نبى اکرم (ص) و امیر المؤمنین خروج خواهند نمود در حالى که امیرالمؤمنین صاحب عصا و میسم است. که نقش آن بسم اللَّه است و با آن بر پیشانى افراد نقش مى‏زند که این فرد مؤمن است و نیز نقش میسم بسم الکافر است که با آن بر پیشانى کافران نقش مى‏ زند تا افراد کافر از مؤمن باز شناخته شوند، در آن زمان همه ائمه علیهم السلام رجعت خواهند نمود تا امیر المؤمنین (ع) و مهدى صلوات اللَّه علیه را یارى کنند، خصوصا انبیائى که در راه خدا آزار فراوان دیده‏ اند، نظیر زکریّا و یحیى و حزقیل و سایر انبیائى که بدست کافران کشته یا مجروح گشته ‏اند و همانا اخبار فراوان مستفیضى در باره رجوع ایشان به دنیا و انتقام کشیدن از قاتلین آنها و انتقام از خون حسین (ع) وجود دارد.(3) بنابراین یکی از فلسفه های رجعت انبیاء و اولیاء، تکامل آنها و جبران آزارهایی است که به آنها رسیده است؛ پس دلیلی ندارد که همه آن بزرگواران دوباره به این دنیا بازگشت داده شوند. پی نوشت: ۱. یكصد و هشتاد پرسش و پاسخ،آیت الله مکارم، ص: ۵۶۳. ۲. كلم الطیب در تقریر عقاید اسلام،سید عبدالحسین طیب، ص: ۶۰۱. ۳. مجلسی،محمد باقر، بحارالانوار، ترجمه جلد سیزدهم، دوانی،ص۱۱۶۵ https://eitaa.com/joinchat/3397320738C0c4c71fad0