#امام_رضا_علیه_السلام آمدم ای یار و انیسَم... سلام گوهر تابان و نفیسم...سلام اِبنِ کریم اِبنِ کریمان... رضا شاه بِلا فصلِ خراسان...رضا صاحبِ بی چون و چرایم تویی عشقِ پر از مهر و صفایم تویی شَمسِ شُموسی و اَنیسَ النُفوس آمده اَم سویِ تو اِی...شاهِ طوس ای حرمت نور علیٰ کلِّ نور وارث زهرایی قلبِ صبور ساقیِ نور...ای گُهَرِ پُر حضور چشم بد از میکده ات دورِ دور ملجأ حاجاتِ بشر...دستِ توست زائر این میکده...سرمستِ توست نورِ دِلت بر دلِ شب ...سر پناه جلوه گرفت... از رخِ تو چشمِ ماه نامِ تو مجموعه یِ هر حرفِ خوب عشقِ تو ،درمانِ دل پر آشوب اخترِ موسیٰ ...گلِ سرسبزِ عشق می زَند از یادِ شما نبضِ عشق اِی که تو محبوبی و مشکل گشا شاهِ جهان،تو... منِ مسکین گدا سخت دلم تنگِ حریمَت شد تنگِ دل و دستِ کریمَت شده ای همه هستی، بنَما یک کرَم تذکره ای دِه که بیایم حرم کفترِ بامِ تو منِ بی قرار با دلِ خود پر زده اَم سویِ یار بال و پرم تا به هوا بُرده اَم سر زِ حریم تو درآوردِه اَم حال من همراهِ شما بهتر است با تو خوش و در حرمت خوش تر است می گذرد لطف تو آقا...زِ حدّ بر اَحدی تو نزدی... دستِ رد پای ضریحَت همه را می بری دَرهَم و برهَم همه را می خری سویِ تو با کوله یِ غم آمدم خسته... به آغوشِ حرم آمدم آمده یک عبدِ ، سراسر گناه باز پناهم بده اِی پادشاه نیست مرا جز حرمِ تو پناه گُم شده اَم می طلبم از تو راه ثانیه ای حالِ مرا کن نگاه اِذن بده تا که بیایم به راه کاسه یِ چشمان ترم پر از آه نیست در این غمکده جز اشتباه لیک... به امّیدِ کَرَم آمدم رانده زِ هر جا به حرَم آمدم تا به حرَم عُقده یِ دل وا کنم لطفِ تو را خوب... تماشا کنم روح دعاهایِ دلم یا رضــا تذکره ای دِه که روَم کربـلا اذنِ ورود حرمِ کاظمین تذکره اَم دِه تو به سویِ حسین چشمِ من و دولتِ احسان تو رو زده اَم با قســمِ جــانِ تو محضِ گلِ روی جوادت، قسم عفـــو نما جُـرم مرا با کــَرَم ای سبب روشنیِ شهرِ طوس شاه خراسانی و شمسِ الشموس از حرَمِ قدسی اَت ای مَهلقا نیست دِگر فاصله ای تا خدا می رسم از کویِ تا با نامِ عشق مثلِ کبوتر به سرِ بامِ عشق ذکرِ لبم.. یاعلی و یا علی است شهرِ دلم از اثرت منجلی است اذن بده... زائر رویَت شوم شاعرِ دل خسته یِ کویت شوَم در حرمِ عشق ... مرا جا بده هر چه که خوب است همانجا بده دردِ دلم با تو دوا می شود هر گِره با لطفِ تو وا می شود نام شما عزّتِ ایران زمین عشق شما شوکتِ این سرزمین روشنی عرشِ حرم دستِ تو شاخه گل فرشِ حرم مست تو عطرِ گلِ فرشِ حرم...گوئیا آمده از باغ بهشتِ خدا هر که در این خانه نشان می شود هر نفسش مُشک فشان می شود هر در از این صحن و سرا یک بهشت عشق شما... خوبترین سرنوشت بوی بهشت از حرمت می رسَد خوب شوَد در حرمت... حالِ بد می رسد از قلبِ حرم بویِ عشق عطر گلِ مادر دلجویِ عشق هر نفسی ، زائر باران تویی زائر آن مرقدِ پنهان تویی عشقِ تو آقا... شده سرمایه اَم همرهِ من آمده چون... سایه ام گرد و غبارَم به سرِ دامَنَت یک پر کاهم زِ سرِ خرمَنَت اذن بده تا که سلامی دهم آخرِ شعر ...حُسنِ ختامی ده شاهِ بلافصلِ خراسان... سلام حضرتِ سلطانِ غریبان...سلام صاحب ایران...گلِ عشق... اَلسَلام رمزِ عبور از دلِ عشق.... اَلسَلامُ حرف دلم هست فقط،یک کلامـ عشقِ تویی و پدرت... وَ َالسلام......