،،،،،،، گشاده‌دستی و رواداریِ شورای نگهبان در تأیید صلاحیت‌ها، شاید اندکی موجب افزایش مشارکت شود، اما رأی‌آوردنِ «ضعفا» و «متوسطان» یعنی «ناکارآمدی» و این مانند گذشته، موجب تزلزل «اعتماد سیاسیِ مردم به نظام» می‌شود. به‌جای «شورآفرینی مقطعی»، اجازه بدهید مشارکتِ خوش‌عاقبت با حضور «اقویای تحوّل‌خواه»، تحقق یابد. ،،،،،،، 🖇 تعلیقه: رهبر انقلاب در دور قبل گفتند «مشارکت حداکثری»، گره‌خورده با «تکثّر نامزدها» نیست، بلکه یک عامل، بسیار مهم‌تر هست: «قوّت نامزدها» که ناشی از قوّت برنامه‌ و کارنامه‌ی آنهاست.چرا امروز، مشارکت حداکثری - که خودش یک «اصل قطعی» است - به مسأله تبدیل شده است؟! چون در دوره‌ی قبل، «کارگزاران قوی» انتخاب نشدند و در قالب ائتلافِ عمل‌گرایانه، از جوهرِ مردم‌سالاری دینی دور شدیم. در نتیجه، امروز مردم، کم‌انگیزه شدند. این چرخه، تکراری است و در هر دوره، ضعفا و متوسطان به قدرت می‌رسند و در اثر ناکارآمدی‌شان، مردم را نسبت به نظام، گلایه‌مند می‌کنند. تنها راه فراهم‌آوردن مشارکت حداکثری، «تعدّد نامزدها» نیست و این راه نیز، گشایش چندانی در پی ندارد، بلکه چنانچه برآیندی و مجموعی محاسبه کنیم، موجب شده که مشارکت حداکثری، همچنان «مسأله» بماند و حل نشود. در یک نقطه باید این چرخه را متوقف کرد و معادله‌ی مشارکت حداکثری را از بازی ضعفا و متوسطان ناکارآمد، تهی کرد. «مشارکت حداکثری» اگر به صورت غلط - یعنی تک‌بعدی - تعریف شود، موجبات «ناکارآمدی نظام» را فراهم خواهد کرد و در نهایت نیز، خویش‌برانداز و بر ضد تثبیت مشارکت حداکثری خواهد بود.