مَثَل ما مردم وقتی که بـرای فرج آقا دعا نمی‌ کنیم، مثل کسی است که به خاطر افتادن در قفس درنـدگان ، زار زار گریه می‌کند و نمی‌ فهمد که درب قفس باز است! دیگر کسی نمانده که نداند هر گوشه‌ جهان چقـدر بدبختی و قتل و گرسنگی و غارت ریخته بعد از هزاران سال هم ، هنوز مَردُمی خُوشبخت روی زمین نیامـده اند کـه آن ها دوام داشته باشد و بالاخره از چیزی ننالند. چاره چیه؟ برای آمـدن منجی دعا کنیـم تا نجات پیدا کنیم. از چه؟ از مردن در فقر، از بی اخلاقی، از بی باوری، از فتنه‌های آخرالزمانی که بیش از دو سوم مردم جهان را می بلعند. آقا امـام حسن عسکری علیه السـلام، فرمود: به خدا قسم مهدی غایب می شود ، غیبتی که در آن زمان کسی از هلاکت نجات نمی یـابد مگر کسی که خداونـد او را بر به امامتش ثابت دارد و در دعا برای تعجیل فرج او را توفیـق دهد. اللهـم عجـل لولیک الفـرج و العافیة و النصـر و جعلنا من خیر اعـوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه