🔰به یاد جمعه، 27 دی 1398 🔸دو سال پیش بود؛ 🔹و من این موقع ها، شور و شوق فردا را داشتم... ✅نماز جمعه، به امامت پیر فرزانهء انقلاب: سید علی حسینی خامنه ای! 🔸آن روز از ازدحام مترو به سختی عبور کردم، مثل همه! مثل همهء آنهایی که آمده بودند و شور و اشتیاق قلبهایشان را می شد در هوا حس کرد. روز سردی بود برف ریز ریز می بارید و من توی شلوغی، بالاخره 1 جا پیدا کردم تا زیر سقف آسمان، از نفحات قدسی مُرادم بهره مند شوم 🔴راستی، چه شد آن همه سربازی که به عشق رهبر آمده بودند؟ کجایند آنهایی که می خواستند خون رگشان را، هدیه به رهبر کنند؟ (البته خون واکسنی که دیگه به هیچ دردی نمی خورد...) ❗️ حواسمان هست 2 سال است که آنقدر بین ما و ولی مان فاصله افتاده که باید بنشینیم ببینیم کی صدا و سیمای کرونایی! تصویر و صدای ماهشان را برایمان نشان بدهد؟ ‼️براستی، آیا ما لشگرش هستیم؟ ❌چرا فراموش کردیم چه گفت؟ گفت:«دست توسّل بلند کنیم به خدای متعال و از خداوند متعال بخواهیم» ❓دست توسلمان کوتاه شده؟ یا تعفن گناهانمان به آسمان بلند شده؟ ⁉️کو آن ایمان و بصیرتی که این همه گفت تقویت کنید؟ کو؟ کجاست؟ 2 سال است که بین ما و ایشان فاصله ای افتاده که نمی دانم کی رفع می شود... ❗️من یکی دیگر شعار الکی نمی دهم! 🔺ما مردم مثلاً انقلابی (سال 1399 به بعد) از اهل کوفه بدتریم، فقط شرایط کربلا برایمان پیش نیامده! 🔺علی تنها مانده، خیلی تنها! 🔺لطفاً شعار الکی ندهیم! دروغ کرونا را با شکست میدهیم را حذف میکنند مخالفان را هم حذف میکنند رسانه های صهیونیستی دشمنانشان را به ما نشان میدهند