از خداوند درخواست کردیم قاتل را به ما معرفی کند ولی خداوند ما را امر به کشتن گاوی می‌کند؟! و به این نحو فرمان الهی را به تمسخر گرفتند. «وَ إِذْ قالَ مُوسى‏ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً قالُوا أَ تَتَّخِذُنا هُزُواً قالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلين‏»[۵] «و هنگامى كه موسى به قوم خود گفت: ‏خدا به شما فرمان مى‏‌دهد كه ماده گاوى را سر ببريد گفتند آيا ما را به ريشخند مى‌‏گيرى گفت پناه مى‌‏برم به خدا كه [مبادا] از جاهلان باشم»    وقتی حقیقت امری برایمان واضح است به دنبال فرار از تصمیم‌گیری نباشیم و مانند بنی‌اسرائیل رفتار نکنیم. آنان زمانی که تصمیم به ذبح گاو گرفتند قادر به تصمیم‌گیری سریع نبودند و از خداوند راجع به رنگ و سن گاوی که باید ذبح شود سؤال کردند و با وجود این سؤالات در نهایت گفتند امر بر ما مشتبه شده و نمی‌دانیم چه گاوی را باید ذبح کنیم. «…إِنَّ الْبَقَرَ تَشابَهَ عَلَيْنا وَ إِنَّا إِنْ شاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُون‏»[۶] «…[چگونگى] اين ماده گاو بر ما مشتبه شده و[لى با توضيحات بيشتر تو] ما ان شاء الله حتماً هدايت ‏خواهيم شد»   تصمیم گیری نابجا= ابتلا به غم   هر زمان باید تصمیم مربوط به آن زمان را اتخاذ کرد یکی از عوامل عدم نشاط تصمیم نگرفتن به موقع و صحیح است. در حکمت ۱۱۴ نهج‌البلاغه آمده: «مَنْ نَاهَزَ الْفُرْصَةَ أَمِنَ الْغُصَّةَ» «کسی که فرصت را غنیمت شمرد از غم و غصه مصون می‌ماند»   توبه، مصداقی از مهارت تصمیم‌گیری است   توبه مصداقی از مهارت تصمیم‌گیری است، تمام افراد هنگام مرگ قصد توبه و بازگشت دارند اما آن لحظه امکان توبه نیست، تنها کسانی توفیق توبه را دارند که در طول زندگی و زمانی درست از آن استفاده کنند. در حکمت ۱۵۰ نهج البلاغه فردی از امیرالمؤمنین علیه‌السلام درخواست موعظه می‌کند حضرت می‌فرمایند: « لَا تَكُنْ مِمَّنْ … وَ إِنْ عَرَضَتْ لَهُ شَهْوَةٌ أَسْلَفَ الْمَعْصِيَةَ وَ سَوَّفَ التَّوْبَةَ » «از کسانی مباش که چون در برابر شهوت قرار گيرد گناه را برگزيده، توبه را به تأخير اندازد» حضرت به او نمی‌فرمایند چنین و چنان باش بلکه می‌فرمایند این چنین مباش. یکی از این افراد کسانی هستند که قادر به تصمیم‌گیری صحیح نیستند و کارها را از زمان خود به تأخیر می‌اندازند.