طبقه چهارم: در این طبقه، آن دسته از مفسران شیعه جای دارند که در زمان نزدیک به زمان ائمه علیهم السلام می‌زیسته‌اند. آنان احادیث راجع به تفسیر قرآن را جمع آوری کرده‌اند و تألیفاتشان به عنوان اولین منابع تفسیری شیعه محسوب می‌شود. معروفترین مفسران این طبقه عبارتنداز: علی بن ابراهیم قمی: صاحب تفسیر معروف که در آن روایات اهل بیت علیهم السلام را جمع آوری نموده است. ابن عقده: حافظ معروف که حافظ سیصد هزار حدیث بوده و کتابی نیز در تفسیر قرآن دارد. فرات بن ابراهیم کوفی: صاحب تفسیر موسوم به «تفسیر فرات». محمد بن مسعود عیاشی: صاحب تفسیر موسوم به «تفسیر عیاشی» که فقط یک جلد چاپ شده آن در دسترس است. احمد بن حسن: معروف به ابوالعباس مفسر، مولف «المصابیح فی ذکر ما نزل من القرآن فی اهل البیت». محمد بن ابراهیم نعمانی: صاحب تفسیر موسوم به «تفسیر نعمانی». او در تفسیر خود قرآن کریم را به شصت بخش تقسیم نموده است. ابومحمد جرجانی: که شیخ طوسی در فهرست خود، او را از مؤلفان شیعه و صاحب تفسیر قرآن نام برده است. محمد بن احمد صابونی: مولف کتاب «تفسیر معانی القرآن و تسمیة اصناف کلامه المجید». محمد بن حسن شیبانی: صاحب تفسیر «نهج البلاغه عن کشف معانی القرآن». سید مرتضی در کتاب «المحکم والمتشابه» از او نقل سخن کرده است. #معرفی_مفسرین_قرآن #از_منبر_تا_ممبر #دفتر_تبلیغات_اسلامی_اصفهان #اداره_تبلیغات_اسلامی_شاهین_شهر_و_میمه #تفسیر_قرآن #کلام_ولایت #ادعیه_ماه_مبارک_رمضان #احکام_شرعی #مسابقات_فرهنگی_مذهبی #هر_روز_از_سحر_تا_افطار #حسن_بابایی #تبلیغ_مجازی #بیسیمچی