روابط تهران-بغداد در دوره الکاظمی به کدام سو می رود؟ *جعفر قنادباشی کارشناس ارشد مسائل غرب آسیا روابط تهران و بغداد، روابطی نیست که با رفتن یک دولت و یک نخست وزیر و آمدن یک دولت و نخست وزیر دیگر، دچار تغییراتی قابل ملاحظه شود، ولذا می توان گفت که روابط تهران و بغداد در دوران نخست وزیری مصطفی کاظمی نیز روابطی خوب و رو به گسترش خواهد بود. البته در زمان این دولت نیز دولت آمریکا همچون گذشته خواهد کوشید تا با شیوه های گوناگون، اختلالاتی را در روابط ایران و عراق ایجاد کند و با بهره جستن از عناصر نفوذی و یا دامن زدن به تبلیغات بی پایه و اساس، از توسعه روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دو کشور جلوگیری نماید؛ یعنی همان سیاستی که علاوه بر سرکردگان رژیم صهیونیستی، مقامات سعودی نیز با آن همراهی می کنند و هزینه های هرنوع تلاش را جهت تخریب روابط ایران و عراق می پردازند، غافل از آنکه این روابط به علت اشتراکات تاریخی و اشتراکات فوق العاده مذهبی و فرهنگی، روابطی ژرف و پُر ابعادی است که امواج سهمگین تبلیغات، توانایی کاهش یا قطع آن را نخواهند داشت، بخصوص که روابط ایران و عراق طی دو دهه گذشته و بعد از فروپاشی رژیم بعث، وارد مراحل اقتصادی و تجاریِ پرسودی برای طرفین شده و به‌موازات رشد فوق العاده صنعت گردشگری، آن‌هم مبتنی بر اشتراکات مذهبی و فرهنگی، پیوندهای دوستی و برادری بین دو ملت ایران و عراق را مستحکم تر ساخته است. با این حال و شاید از همه مهم‌تر نقش بسیار تعیین کننده ای است که همکاری ها و همسویی های نظامی دو کشور در مقابله با تروریسم داشته و عراق را از شرّ خشن ترین و بی رحمانه ترین نوع تروریسم تکفیری رهایی بخشیده است. البته به‌خاطر همین همکاری های مؤثر در خنثی کردن توطئه های تروریستیِ مثلث عربی، عبری و غربی است که همزمان با آغاز به‌کار مصطفی الکاظمی، تلاش های تازه ای برای اخلال در روابط تهران و بغداد بکار گرفته شده و عناصر نفوذی در عراق، برای اشغال پست های مدیریتی تأثیر گذار بر روابط خارجی این کشور فعالیت های مجددی را آغاز کرده اند.