•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . چند قدم نزدیڪ شد و گفت:ماشیناے تایپ و یہ سرے وسیلہ موندہ تو انبارے،دو سہ نفر در بہ در دنبال ڪارن. شاید این ماشیناے تایپ وسیلہ ے روزے درآوردنشون بشہ! خالہ ماہ گل لبخند پر از محبتے نثار چشم هایش ڪرد و گفت:برو در پناہ خدا! بوسہ اے روے پیشانے خالہ نشاند و گفت:جانیم سَنہ قوربان آنا! (جونم فداے تو مادر) _اللہ الَمَسین بالام! (خدانڪنہ فرزندم) محراب رو بہ من گفت:شما ڪارے ندارے؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:نہ! اگہ ڪمڪے میڪنہ میتونم بگم بچہ هاے دانشگاہ تایپ یہ سرے مقالہ ها و ڪاراشونو بہ این بندہ هاے خدا بسپارن! لبخند مهربانے زد:لطف میڪنے! اینطورے خیلے خوب میشہ! خالہ مرموز نگاهش را میان ما گرداند و ابرو بالا انداخت! شرمگین سرم را پایین انداختم،محراب بدون توجہ بہ سمت اتاقش رفت. صداے خالہ باعث شد سر بلند ڪنم:عید تهرانین؟! _من ڪہ نہ! قرارہ برم تبریز پیش خان جون! _ڪے میخواے برے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و جواب دادم:قرارہ فردا با عمو سهراب راهے بشم! متعجب پرسید:پس دانشگات چے؟! لبخند محزونے زدم:دانشگا همینجورے تق و لقہ! الانم ڪہ دم عیدہ خیلے از بچہ ها دیگہ نمیان! بعد از ڪمے صحبت با خالہ ماہ گل و خداحافظے از محراب راهے خانہ شدم. با این ڪہ دلتنگ خان جون بودم اما دل رفتن از تهران را نداشتم! تهران شهر من بود! شهر محراب! شهر یار! •♡• همانطور ڪہ شیرینے هاے ڪشمشے را با وسواس داخل ظرف فلزے مے چیدم رو بہ ریحانہ گفتم:آبجے چمدون منو یہ دور دیگہ چڪ میڪنے؟! ببین از ڪتابا و جزوہ هام چیزے جا نموندہ باشہ! ریحانہ پشت چشمے برایم نازڪ ڪرد و گفت:خر خون! ایش! لبخند دندان نمایے نثارش ڪردم و دوبارہ مشغول ڪارم شدم. از آشپزخانہ خارج شد،در ظرف را گذاشتم و روسرے ام را از روے شانہ هایم بلند ڪردم و روے سرم انداختم‌. قرار بود روزهاے آخر اسفند را ڪنار خان جون باشم و براے خانہ تڪانے ڪمڪش ڪنم. قرار شد مامان فهیم،حاج بابا و ریحانہ هم قبل از سال تحویل خودشان را بہ تبریز برسانند. روسرے ام را گرہ زدم و ظرف را برداشتم،مامان فهیم روے مبل نشستہ بود و روزنامہ مے خواند. دستے برایش تڪان دادم و گفتم:مامان جان! میرم از خالہ ماہ گل و عمو باقر خداحافظے ڪنم! سرے تڪان داد و گفت:زود بیا! چشمے گفتم و مقابل در ڪفش هایم را بہ پا ڪردم. با شور و اضطراب راہ حیاط را طے ڪردم و از خانہ خارج شدم. بوے بهار در تمام منیریہ پیچیدہ بود،بوے یاس و پیچ امین الدولہ! عمارت سفید مثل نگین در محلہ مے درخشید! زنگ در را زدم و منتظر ایستادم،با صداے محراب سر برگرداندم. _سلام! لبخند زدم:سلام! خداقوت! لباس سپاہ تنش بود و صورتش خستہ،لبخند محوش عطر یاس را پخش ڪرد! عطر نرگس و مریم را! زور عطر لبخندهاش بہ عطر شڪوفہ ها و پیچ امین الدولہ ها مے چربید! _ممنون! با مامان ڪار دارے؟! سرم را تڪان دادم:آرہ! هم با خالہ ماہ گل هم عمو! ڪنارم ایستاد و ڪنجڪاو پرسید:چے ڪار؟! ظرف شیرینے را بہ سمتش گرفتم:براے آوردن پیش ڪشے و تبریڪ سال نو و عرض خداحافظے! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:قرارہ جایے برے؟! چشم هایم را بہ نشانہ ے مثبت،بستم و باز ڪردم. دستہ ڪلیدش را از جیبش بیرون ڪشید و گفت:مامان و بابا رفتن خرید! خونہ نیستن! ظرف شیرینے را جلوے چشم هایش تڪان دادم و گفتم:نمے گیریش؟! شیطنت در صدایش موج میزد:گفتے با مامان و بابا ڪار دارے نہ من! لبم را بہ دندان گرفتم:وقتے نیستن شما نمایندہ شونے! لبخندش عمیق شد و ظرف شیرینے را از دستم گرفت. خواستم دهان باز ڪنم ڪہ سریع تر پرسید:تو پختے یا خالہ فهیمہ؟! با غرور جواب دادم:خودم پختم! لبش را گزید و گفت:پس فڪ ڪنم فقط قسمت خودم باشہ! دستت پر از خیر و برڪت براے همہ! خودم را بہ نشنیدن زدم و آرام گفتم:پیشاپیش سال نو مبارڪ! سال خوبے داشتہ باشے! سرش را بلند ڪرد و بے تاب پرسید:ڪجا میخواے برے؟! لحنش بہ قدرے دلتنگ و نگران بود ڪہ جا خوردم! گونہ هایم داغ شد و چشم هایم از نگاهش فرارے! زمزمہ ڪردم:میرم تبریز پیش خان جون! نفس بلندے ڪشید:مراقب خودت باش! توام سال خوبے داشتہ باشے! سرم را بلند ڪردم و برایش دست تڪان دادم:بہ خالہ و عمو خیلے سلام برسون! از طرف من بهشون ڪلے تبریڪ بگو و خدافظے ڪن! سرش را تڪان داد:حتما! آب دهانش را فرو داد و سیب گلویش لرزید،سر بہ زیر شد و ظرف شیرینے را میان انگشت هایش فشار داد. _دعا میڪنم امسال برات خیلے خوب باشہ! التماس دعا دختر حاج خلیل! با اجازہ! این را گفت و وارد حیاط شد و در را پشت سرش بست. پس او هم مے توانست دلتنگ بشود! این همہ او نبود و یڪ بار هم من! ڪمے بعد از مامان و ریحانہ و عمہ مهلا خداحافظے ڪردم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻