•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . هنوز ڪبوترها ڪنار هم نشستہ بودند و پچ پچ مے ڪردند. بے اختیار لبخند زدم،گرم و شاد! یڪے از ڪبوترها چند بار گردن بہ این سمت و آن سمت ڪشید و سپس بال هایش را باز ڪرد. شروع ڪرد بہ دور گنبد چرخیدن،چند ثانیہ ڪہ گذشت از گنبد دل ڪند و بہ سمت ما آمد. با زمین زیاد فاصلہ نداشت،ناگهان ڪنارم نشست و بال هایش را بست! متعجب ابروهایم را بالا دادم،مردد دستم را براے نوازش ڪردنش بالا بردم‌. دستم ڪہ روے سرش نشست تڪان نخورد و چشم هایش را بست! لبخندم عمیق تر شد،آرام بہ سرش دست ڪشیدم‌ و بال هایش را نوازش ڪردم. با صداے خالہ ماہ گل بہ سمتش سر برگرداندم. _حتے اینام آدماے مهربونو مے شناسن! _اگہ اینطورے بود ڪہ میومد پیش شما! دستش را روے زانویم گذاشت:ڪے از قلب آدما خبر دارہ جز خدا؟! منتظر بودم از ماجراے حاج فتاح حرفے بزند. نفس عمیقے ڪشید و گفت:میدونے رایحہ! وقتے بہ سن و سال تو بودم بچہ ے اولم از دَس رفت! اون موقع هنوز فهیمہ و حاج خلیل ازدواج نڪردہ بودن،چهارسال از همہ ے دنیا زخم زبون شنیدم ڪہ زن نیستم! ناقصم! براے یہ دختر بیس سالہ سخت بود شنیدن این حرفا! خاڪ خبر نبرہ اما بیشتر از همہ از زینت خانم،مادر حاج باقر حرف مے شنیدم! هرجا مے شستم آہ مے ڪشید و مے گفت میدونہ نالہ ے ڪے پشت سر خودش و زندگیش بودہ ڪہ من قسمت پسرش شدم! شونزدہ سالہ م بود ڪہ زن باقر شدم،از همون روز اول تو عمارت سفید بودم،چهارسال صبح تا شب زخم زبون مے شنیدم ڪہ یا آہ ڪسے پشتمہ یا طلسمم ڪردن! لبخندش رنگ خاصے گرفت و نگاهش بیشتر. _این حرفا رو فقط بہ فهیمہ گفتم،بعد از خدا و فهیمہ تو اولین ڪسے هستے ڪہ اینا رو بهش میگم! قبل از من،دخترعمو شو براش در نظر داشتن،از بچگے تو گوششون خوندہ بودن ڪہ نافشونو براے هم بریدن! حاج باقر ڪہ هیجدہ سالش شد،گفتن دیگہ باید ڪم ڪم بند و بساط عروسیو را بندازیم و نیرہ بشہ عروس عمارت اما دل باقر با نیرہ نبود! هرڪارے ڪردن نہ گذاشت شیرینے خوردہ ے هم بشن نہ چیز دیگہ! یہ سال بعد منو دید و بہ قول خودش دل از ڪف داد! اون موقع من چهاردہ سالہ م بود،دو سال خودشو بہ آبو آتیش زد تا تونس پدر و مادر خدابیامرزشو راضے ڪنہ ڪہ بیان خواستگاری‌‌. پدرش ڪہ راضے نمیشد،براے مادرش قسم خوردہ بود ڪہ بہ جون خودت و حرمت مادریت اگہ ماہ گل براے من نشہ تا آخر عمر عذب مے مونم!‌ نہ خوشبختے مو مے بینمے نہ اولادمو! دل زینت خانم بہ رحم اومد و بین پدر و پسر پا درمیونے ڪرد. خواستگارے اومدن اما چہ اومدنے! انگار غریبہ بودن،با زور و زحمت دو ڪلمہ حرف زدنو مثلا منو براے پسر بزرگشون خواستگارے ڪردن. حاج باقر ڪہ مے ترسید پدر و مادرش پشیمون بشن یا یہ الم شنگہ اے را بیوفتہ گفت سریع عقد و عروسیو بگیریم. تا عقد و عروسے زیاد ڪارے بہ ڪارم نداشتن،اما از مجلس عروسے حرفا شروع شد. نصف فامیل مولایے نیومد مجلس ما،نمے خواستن تیر و سنگ دعواے دوتا برادر بهشون بخورہ! اڪثرا فامیل من اومدہ بودن،اخم و تخم فامیل حاج باقرم ڪہ نمیشد جمع ڪرد! یہ سریام ڪہ مدام تو گوش هم پچ پچ مے ڪردن و میگفتن جاے من باید امشب نیرہ سر سفرہ ے عقد مے شست و من خونہ خرابش ڪردم! وقتے مجلس تموم شد یہ نفس راحت ڪشیدم،دختر شونزدہ سالہ ڪہ خیلے طاقت ندارہ! رفتم تو اتاقمونو درو قفل ڪردم،حاج باقر هرچے در زد درو براش باز نڪردم. نشستم تا خود صبح اشڪ ریختم،بهترین روز زندگیم شد تلخ ترین روز عمرم! زینت خانمم برام ڪم نمے ذاش،هم سر نیرہ هم سر خودش! فڪ مے ڪرد بیس سال زحمت ڪشیدہ و پسر بزرگ ڪردہ حالا من شیش دونگ براے خودم ڪردمش. وقتے مهمون مے اومد نمے ذاش من تو جمع شون باشم،حاج باقر سپردہ بود ڪہ من زیاد ڪاراے طبقہ پایینو انجام ندم. زینت خانم از قصد ڪہ ببینہ من چے ڪار میڪنم همہ ڪاراشو بہ من مے سپرد. منم صدامو در نمے آوردم و ڪاراشو انجام مے دادم،اوایل اینطورے نبودما! یا مے گفتم من انجام نمیدم یا انجام مے دادم و بہ باقر گلہ مے ڪردم. اون بندہ خدام بین من و مادرش موندہ بود‌. مے دیدم خیلے ڪلافہ س مے گفتم من دیگہ دردشو بیشتر نڪنم. بہ اندازہ ے ڪافے حرف مے شنید،اولین سالگرد ازدواج مون ڪہ گذشت گفتن چرا بچہ دار نمے شین؟! باقرم خندید و گفت ما هنوز بچہ ایم بچہ مے خوایم چے ڪار؟! سال دومم گذشت و حرفا بیشتر شد،میگفتن بحث نخواستن نیس،ماہ گل بچہ ش نمیشہ! سال چهارم ڪہ رسید گفتن ماہ گل اجاقش ڪورہ! آہ نیرہ گرفتتش! دیگہ جونم بہ لبم رسیدہ بود،یہ چشمم شدہ بود اشڪ یہ چشمم خون. باقر ڪہ حالو روزمو دید گفت جمع ڪن از عمارت بریم! گفتم نہ! از اینجا بریم همہ چے بدتر میشہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻