اجتناب امام خمینی(ره) از اعلام مرجعیت‌ خود انتشار گزیده‌ای از «عمار انقلاب» در بخش پاورقی روزنامه کیهان/بخش بیست و سوم 🔹پس از ارتحال آیت‌‌الله بروجردی، مسئله مرجعیت شیعه وارد مرحله جدیدی شد؛ از یک سو شاه توطئه انتقال مرجعیت از قم به نجف را تدارک دید و در راستای تحقق آن، نخستین تسلیت‌نامه را خطاب به برخی مراجع نجف نوشت. از دیگر سو هم‌‌رتبه بودن بزرگان وقت حوزه قم و تحرکات اطرافیان آنان در تثبیت مرجعیت فرد مورد نظر خود، فضای خاصی را پدید آورده بود که سخت نیازمند تدبیر ویژه بود. طبعاً تکرار برخی تجارب تلخ گذشته، خصوصاً در حوزه مقدسه نجف، در باب ایجاد فضای رقابت بر سر مسئله ریاست دینی، می‌توانست زحمات آیات عظام حائری و بروجردی در احیای حوزه قم را بر باد دهد و ضمن مشغول کردن حوزویان به مسائل صنفی داخلی، حوزه را از نقش‌آفرینی حداکثری در مسائل سیاسی و اجتماعی بازدارد. 🔸 در این میان، روحیه و رویه امام خمینی در مرجعیت‌گریزی، تا حدود زیادی زمینه این سنخ رقابت‌ها را از بین برد و در عینِ حال موجب شد، کار آنان که ایشان را برای تصدی مرجعیت، اصلح می‌دانستند، به غایت دشوار شود. آیت‌‌الله مصباح در آن روزها امام خمینی را برای تصدی امر مرجعیت، اولی می‌دانست و اطرافیانش را به امام ارجاع می‌داد... 🗞ضمیمه: روزنامه کیهان،6اردیبهشت1402، صفحه 6. متن کامل بخش‌های پیشین #عمار_انقلاب 🔻 رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e