انتفاضة الاقصی ◀️بررسی فرایند شکل‌گیری سه انتفاضه در فلسطین/2 🔻به مناسبت آغاز عملیات «طوفان الأقصی» انتفاضه‌ دوم: انتفاضه مسجدالاقصی، 7 مهر 1379 (28 سپتامبر 2000) 🔹انتفاضه‌‌الاقصی، «دور دوم انتفاضه فلسطین» است. این قیام پس ‌از این که اشغال‌گری و جنایت‌های صهیونیست‌ها پس از مذاکرات صلح اعراب و اسراییل و تشکیل در«غزه و اریحا» به ریاست « » تداوم یافت، شروع شد. ریشه‌های اصلی این انتفاضه را می‌توان ناامیدی مردم فلسطین از حکومت خودگردان فلسطین برای بازگرداندن حقوق پایمال‌شده‌ آنان و مخالفت توده‌های مردمی فلسطین با ادامه مذاکرات سازش تشکیلات خودگردان با رژیم صهیونیستی و نیز هماهنگی‌های امنیتی با آن علیه نیروهای مبارز نام برد. فلسطینیان پس از پشت سر گذاشتن همه تجربه‌های گذشته و رویکردهای سازش با رژیم صهیونیستی، بر این مسئله تأکید کردند که تنها راه ‌حل مؤثر، درگیری و کشمکش با صهیونیست‌ها، استفاده از قوه‌ قهریه و جهاد مسلحانه (انتفاضه) است. بدین لحاظ هنگامی‌که احساسات دینی آنها از سوی «آریل شارون» در دیدارش از مسجدالاقصی نادیده گرفته شد، دور دوم انتفاضه خود را شروع کردند. به همین لحاظ به این قیام «انتفاضه الاقصی» گفته می‌شود. 🔸پیش‌زمینه‌ها و علل انتفاضه‌ مسجدالاقصی 🔹1. پیروزی در جنوب لبنان، 4 خرداد 1379 (25 می 2000) یکی از علل و پیش‌زمینه‌های دور جدید انتفاضه، پیروزی بر رژیم اسراییل بود، که این پیروزی عقب‌نشینی رژیم اسراییل را در پی داشت. البته عقب‌نشینی اسراییل صرفاً در بحث جنوب لبنان نبود بلکه اسراییل بعدها در موارد دیگری نیز مانند نوار غزه، روی به عقب‌نشینی آورد. عقب‌نشینی اسراییل از جنوب لبنان، طلسم شکست‌ناپذیری اسراییل را شکست! و این مسئله را ثابت کرد که در سایه مبارزه و اتحاد می‌توان بر دشمنی مقتدر و تا بن دندان مسلح چون اسراییل پیروز شد. 🔸2. شکست مذاکرات کمپ دیوید دوم پس ‌از آن که مذاکرات طولانی - از تیر ماه تا شهریور 1379- میان ، و بدون دستیابی به نتیجه‌ای ناکام ماند، این امر ثابت شد که رژیم صهیونیستی حاضر به عقب‌نشینی از موضع سخت و اولیه خود نیست و را به‌ عنوان پایتخت کشور مستقل فلسطین نخواهد پذیرفت و به همین دلیل هم با حضور خود به همراه 1000 چکمه‌پوش صهیونیست در صحن حرم‌الشریف معادله بازی را به گونه دیگری رقم زد. 🔹3. به تعویق افتادن اعلام کشور مستقل فلسطین بر اساس (سپتامبر 1999) قرار بود در تاریخ (13سپتامبر2000) کشور فلسطین، مستقل اعلام شود. اما این امر بر اثر فشارهای سیاسی و اقتصادی رژیم صهیونیستی و به تعویق افتاده و بعد به فراموشی سپرده شد. این امر باعث شد تا طرف فلسطینی از روند مذاکرات قطع امید کند. چراکه مردم فلسطین شاهد بودند که بیش از 7 سال از امضای پیمان اسلو (1993) می‌گذرد، اما فلسطینیان بدون دست‌یابی به حقوق حقه خود، در شرایط بدی به سر می‌برند. فلسطینیان با به تعویق افتادن اعلام کشور مستقل فلسطینی دریافتند که به آن آرزو و آرمان خود که همان زندگی در کشور مستقل فلسطین است، دست نخواهند یافت. 🔻 رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e54e1db