🔰روایت‌هایی از رواداری و مدارای امام خمینی در حوزه نجف ( ۲ ) ⭕️موضع امام در برابر مقامات رژیم بعث عراق 🔹امام خمینی از شنیدن خبر رفتار غیر انسانی رژیم عراق با ایرانیان بی‌پناه در شهرهای بغداد و کاظمین، سخت به خشم آمد و آتش از دل دردمندش شعله کشید، چنان که اثر آن در ملاقاتی که مقامات عراقی با او داشتند، ظاهر شد. 🔸در شب سه شنبه نهم اردیبهشت ماه 1348، رؤسای شهربانی، سازمان امنیت و حزب بعث نجف، برای نخستین‌بار پس از کودتای سیاه بعثی‌ها در عراق به ملاقات امام رفتند و چون در آن ساعت، امام ملاقات عمومی داشت و در میان جمعی از روحانیان و مردم نشسته بود 🔹 از او تقاضای ملاقات خصوصی کردند. امام از ملاقات خصوصی با آنان سر باز زد و گفت:« من با کسی کار خصوصی ندارم». این برخورد امام حوزه نجف و مردم آن شهر را به شگفتی و ستایش واداشت و روحیه بخشید و تا زمانی، گفتگوی امام با مقامات بعثی نقل محافل بود. امام در فرصت‌های دیگر نیز پافشاری داشت که با مقامات عراقی که در دیدار همگانی نزد او می‌آمدند با برخوردی سرد و گاهی پرخاشگرانه آنها را بشکند و مردم ستمدیده عراق و روحانیان را توانایی و شهامت بخشد. 🔸استاندار کربلا که گاه و بی‌گاه در جمع انبوه دیدار کنندگان با امام حضور می‌یافت نخست سلام رئیس جمهور عراق (حسن البکر) را ابلاغ می‌کرد لیکن همیشه با سکوت و بی‌اعتنایی امام روبه‌رو می‌شد و هیچ‌گاه امام به سلام جناب رئیس جمهور پاسخی نمی‌داد و تشکری نمی‌کرد که اهانت آشکار به رژیم بعث عراق و شخص رئیس جمهور بود. این شیوه برخورد امام مایه شگفتی عموم دیدار کنندگان بود می‌توانست پند دهنده و عبرت انگیز باشد. 👈ادامه دارد 📚سید حمید روحانی، فصلنامه پانزده خرداد، دوره سوم، شماره 73و74، 1401، ص86- 87. سید حمید روحانی، فصلنامه پانزده خرداد، دوره سوم، شماره 75و 76، 1402، ص 350. 🆔 @Bonyadtarikh