صد و بیستم پیامهای آیات فوق⇧‌⇩: 1- پيامبران امين وحى‌اند؛ خدا به پيامبر فرمود: قُلْ‌ ... او نيز مى‌گويد: قل ... 2- خداوند، در عين حضور، از ديدگان غايب است و قابل مشاهده نيست. 3- به سؤالات اعتقادى بايد پاسخ داد. 4- عقايد حق را بايد به ديگران اعلام كرد. 5- خداوند در همه چيز يكتاست. در ذات و صفات، در علم و قدرت و حيات و حكمت، در آفرينش و هستى بخشى. 6- توجّه تمام موجودات، خواسته يا ناخواسته به سوى اوست. 7- تنها او غنى است و همه به او محتاجند. 8- تنها خداوند است كه سزاوار قصد كردن است. (حرف الف و لام‌ در الصمد براى حصر است.) 9- موجودات، در همه امورشان محتاج اويند. (كلمه صمد مطلق است و شامل تمام احتياجات مادى و معنوى مخلوقات مى‌شود.) 10- صَمَديّت و بى‌نيازى خداوند از همه چيز، دليل آن است كه او نياز به فرزند و والدين ندارد. 11- خداوند علّتى ندارد و از چيزى به وجود نيامده است. 12- مولود، معلول است و نمى‌تواند خدا باشد. 13- نه در ذات، نه در صفات و نه در افعال، هيچ كس و هيچ چيز شبيه و مانند خداوند نيست. 14- خداوند شبيه ندارد تا بتواند شريك او در امور هستى گردد.