نود و یکم پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- قرآن، مبارك است. 2- گرچه قرآن، مبارك است، امّا براى تدبّر است، نه فقط تبرّك جستن به ظاهر آن. 3- تدّبر در قرآن مقدّمه‌ى تذكّر است وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطايف علمى قرآن را درك كند ولى مايه‌ى غرورش شود. 4- تدّبر بايد در همه‌ى آيات قرآن باشد نه تنها در آيات الاحكام. 5- شرط تدبّر و بهره‌گيرى و پندپذيرى، عقل و خرد است. 6- كسانى كه از قرآن متذكّر نمى‌شوند، بى‌خردند. 7- قرآن، مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در آن به احكام و رموزش پى‌مى‌برند. 8- معارف قرآن پايان ناپذير است. اين كه به همه دستور تدبّر مى‌دهد نشان آن است كه هر كس تدبّر كند به نكته‌ى تازه‌اى مى‌رسد و اگر علما و دانشمندان گذشته همه‌ى اسرار قرآن را فهميده باشند، تدّبر ما لغو است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄