بدیهی است که حوادث به خودی خود نمی توانند ما را بدبخت یا خوشبخت کنند بلکه عکس العمل ما در برابرآنهاست که نوع احساسات ما را تعیین میکند ‌ بطور مثال دوستی دارم به نام حج نرگس خانم که پسر جوان‌شون تصادف سختی داشتند الان هم پسرشون در منزل هستند در کنار خانواده دوران بهبودی را طی می کنند و ناراحت از اینکه نمی‌توانند کاری انجام بدهند و مفید باشند بالاخره بیماری عوارض خاص خودش را دارد. حالا عکس العمل حج نرگس خانم رو داشته باشیم با ناراحتی پسرشون . مادر جون! ناراحتی نداره، داری بعد از مدتها کار استراحت میکنی و بیمه بیکاری هم می گیری و خسارت هم ار طرفی که باهات تصادف کرده می‌گیری درضمن از سربازی هم معاف میشوی. و این بیماری سخت شما کفاره گناهان خودت و من و پدرت هم است پسر حج نرگس خانم میگه :مادر اینطور که شما گفتید هر جوانی بشنود دلش می‌خواهد تصادف بکند. اینم دید و نگاه دوستم حج نرگس خانم . هرچند بیماری پسرشان حکمت های زیاد دیگری می تواند داشته باشد که ما از آن بی خبریم. البته ایشون سنی ندارند ولی تجربه زیاد دارند از این جهت سعی می‌کنند با وجود ناراحتی که در دل دارند نور امید رو در دل جوان شان روشن نگه دارند. راستی اگه همه ما مثل حج نرگس خانم به زندگی نگاه کنیم زندگی خیلی شیرینه. زندگیِ شیرین با نگاه مثبت اتفاق می‌افتد و الا هر کدام از ما در زندگی مون تجربه حوادث تلخ بسیاری داشته ایم و دریافته ایم در صورت داشتن نگاه منفی و کفران نعمت نه تنها حادثه تلخ کم رنگ نشده بلکه حوادث تلخ دیگه ای به آن اضافه شده ولی انسان شاکر از دل حوادث بد موارد مثبت را می بیند. @booyebaran313