📖قرائت صفحه ۷قرآن کریم 🔹تفسیر آیه های۳۸ و ۳۹: گرچه اعتراف به خطا و توبه آدم، باعث می شود که خداوند او را عفو کند، اما بعد از توبه بار دیگر به بهشت ​​برنمی‌گرداند. زیرا آثار وضعی لغزش، غیر از عفو الهی است. فرمان هبوط در چند آیه قبل همراه نوعی قهر بود، ولی در این آیه چون بعد از توبه آدم است به صورت عادّی مطرح شده است. همچنین امیدوار می‌کند که اگر از هدایت الهی پیروی کنند، حزن و اندوهی نخواهند داشت. 🔷نکات آیه های ۳۸ و ۳۹: 1⃣گاهی یک حرکت، دامنۀ تأثیرات خوب و بدش در همۀ عصرها و نسل‌ها آسیب می‌شود. «اهْبِطُوا مِنْها جَمِیعاً» 2⃣ با یک لغزش و خطا، نباید کسی را طرد کرد، زیرا انسان قابل هدایت و هدایت است. «یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدیً» 3⃣برای راهنمایی بشر، آمدن انبیاء قطعی است. «یَأْتِیَنَّکُمْ» 4⃣هدایت واقعی تنها از طرف خداست. «مِنِّی هُدیً» 5⃣امنیّت و آرامش واقعی، در سایۀ پیروی از دین و دستورات خداوند حاصل می‌شود. «فَمَنْ تَبِعَ هُدایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ». 🆔 @bpishroo