#نامه 2_نهج_البلاغه اين خانه ای است که بنده ای خوار آن را از مرده ای آماده کوچ خريده، خانه ای از سرای غرور، که در محلّه نابودشوندگان، و کوچه هلاک شدگان قرار دارد. اين خانه به چهار جهت منتهی می گردد: يک سوی آن به آفت ها و بلاها، سوی دوم آن به مصيبت ها، و سوی سوم به هوا و هوس های سُست کننده، و سوی چهارم آن به شيطان گمراه کننده ختم می شود، و دَرِ خانه به روی شيطان گشوده است. اين خانه را فريب خورده آزمند، از کسی که خود به زودی از جهان رخت برمی بندد، به مبلغی که او را از عزّت و قناعت خارج و به خواری و دنياپرستی کشانده، خريداری کرده است. هرگونه نقصی در اين معامله باشد، بر عهده پروردگاری است که اجساد پادشاهان را پوسانده، و جان جبّاران را گرفته، و سلطنت فرعون ها[1] چون کسری و قيصر و تُبَّع و حمير را نابود کرده است. #نامه_دوم_هشتدار_ازبی_اعتباری_دنیای_حرام