بايد اعتراف كنم كه زوگ پادشاه آلباني بيشتر از يك قرن از شاه ايران جلوتر است، و روستاييان آلباني را در مقايسه ‏با روستاييان بدبخت ايران بايد اشراف‌زاده به حساب آورد. در آلباني، روستايي‌ها لااقل در خانه‌هاي واقعي زندگي ‏مي‌كنند؛ در حالي كه روستاييان ايران عملاً ژنده‌پوش هستند و در يك آلونك‌هاي كاه‌گلي خالي از اسباب و اثاثيه ‏زندگي مي‌كنند. با وجود اين، به اطرافم كه نگاه مي‌كنم مي‌بينم كه به همان اندازه كه انتظارش را داشتم، جالب ‏است، و از اينكه اين پُست را به من داده‌اند بسيار قدردان هستم.1‏ پي‌نوشت:‏ ‏1ـ هارت، گزارش شماره 16 (75/255 اچ 123)، مورخ 11 ژانويه 1930. رضاشاه و بريتانيا ، موسسه مطالعات و پژوهشهاي سياسي ، ص 58 تا 62.