🔴قواعد زیست فیلسوفانه 🔶آزاداندیشی 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ توصیه قرآن به همه آدمیان و جامعه پیروان این است که از ابزارهای ادراکی خود بهره گیرند و همه «اَقدام» و «اِقدام»های خود را عالمانه بردارند و انجام دهند: وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا (اسرا ٣۶) اما مع‌الاسف بسیاری از آدمیان زیستی تقلیدی و غیرعالمانه دارند. حیاتی گوسفندوار دارند. از این هدایای الهی یعنی ابزارهای ادراکی، بهره لازم را نمی‌گیرند. در این میان، فیلسوفان از معدود کسانی‌اند که از تقلید و تبعیت کورکورانه در فکر و عمل مبرّایند. اساساً فلسفه و تعقل با تقلید در فکر و اندیشه ناسازگار است. فلسفه‌ورزی نوعی آزاداندیشی به فیلسوف می‌دهد او خود را اسیر هیچ فکری نمی‌کند. او «جستجوگر حقیقت» و «مرید حقیقت» است و بس. و تنها معیار و خط‌کش زیست و زندگی او نیز عقل و استدلال عقلی است. به همین دلیل، می‌توان گفت که آزاد‌اندیشی در ذات فلسفه‌ورزی نهفته است. او آزاد از هر گونه «تحمیل» و «تعصب» و «تقلید» است. ارسطو در پاسخ این پرسش که چرا حرمت استاد خود افلاطون را نگه نمی‌داری می‌گفت: افلاطون را دوست دارم اما حقیقت را بیش از افلاطون دوست دارم. این جمله به خوبی روحیه فلسفی را آشکار می‌کند. فیلسوف هرگز گرفتار بت‌ تقلید و پیروی کورکورانه از دیگران نمی‌شود. #فلسفه -----•••🕊•••----- https://eitaa.com/joinchat/218431711C14f6136d65 -----•••🕊•••----