#رمان_آنلاین_کور_بمان #قسمت_116 _کاراتو انجام دادم بیا بشین روی این قان قان تا بریم باید میخندیدم؟ نه... فقط نگاهش کردم سرمو تکون دادم تا بیاد کمکم کنه اومد و نشوندم روی ویلچر این دوروزی که اینجا بودم واقعا بد بود مدام فکر و خیال تو سرم دوروز بود که حتی یه کلمه هم حرف نزده بودم آروم تر بودم وقتی چیزی نمیگفتم انگار از بعضی که توی گلوم بود محافظت میکردم از بیمارستان رفتیم بیرون سوار ماشینش شدم دیروز هامون اومده بود بیمارستان گریه میکرد و اظهار پشیمونی پارسیا هم تا میخورد مثل سگ کتکش زد... یکم دلم خنک شده بود ولی تا آخر عمرم ازش متنفر میموندم و حالم ازش بهم میخورد راه افتاد سمت محضر قرار بود جدا شدم از کسی که زندگیمو بیشتر از قبل تباه کرد ... بعد تقریبا نیم ساعت رسیدیم نمیتونستم پله های محضر و برم بالا پارسیا رفت بالا و بعد یه ربع با یه کاغذ اومد پایین یه کاغذ بهم داد و امضاش کردمو برای همیشه از شر هامون خلاص شدم پارسیا رفت بالا سرمو تکیه دادم به صندلی ماشینو گذاشتم اشکام بیاد این روزا این لحظه ها خدا برای هیچکس نیاره‌‌... داشتم منفجر میشدم از بغض از کینه از دلتنگی از درد پارسیا اومد و سوار شد و بدون هیچ حرفی راه افتاد سمت خونه ممنونش بودم که هیچ حرفی نمی‌زد و خودشم آروم آروم باهام همراهی میکرد... نویسنده:یاس ادامه داره..