🏴 اگر می‌نشست و با خودش چون و چرا می‌کرد، اگر فکر می‌کرد قابل اصلاح نيست و حرکتی که کرده، جبران‌ناپذير است، اگر با خود حساب و کتاب می‌کرد و مقام دنيوی را که به او وعده داده بودند، رها نمی‌کرد، در رکاب امام نمی‌شد. پس ما هم فکر نکنيم لیاقت نداریم و بايد از حرّ کمتر باشیم. خداوند همت‌های بلند را دوست دارد؛ منتها نه به شعر و حرف و ادعا. اگر ادعا کنیم، ما را به وادی امتحانات می‌کشانند. بايد مانند حرّ، به ، اخلاص، عشق، شجاعت، صبر و عمل، اين مقام را بخواهیم. بايد با رهایی از قيود مال، جاه، مقام و حتی علم و عمل، به هرچه جز او پشت پا بزنیم؛ که اگر چنين کردیم، إن‌شاءالله "مِنَّا أهل البَيت" خواهیم شد. برگرفته از کتاب ، جلد ۱ 🏴