ما اغلب برای از یاد بردنِ درد و رنجِ خویش به آینده پناه می‌بریم.. در پهنه‌ی زمان ، خطی تصور می‌کنیم که فراسوی آن خط درد و رنجِ ما پایان خواهد یافت... اما این وعده ها ،حقه های ظریف ذهن هستند که نقد و زمان حال را رها کنیم و به نسیه و آینده بچسبیم به این امر واقف باشید که همه چیز به هشیاری ، حضور و آگاهی ما در لحظه حال بستگی دارد و صرفا تنها گذشت زمان تضمینی برای افزایش آگاهی و هوشمندی نیست. .