چارهٔ دفع بلا نبود ستم چاره احسان باشد و عفو و کرم گفت شه نیکوست خیر و موقعش لیک چون خیری کنی در موضعش قالَ علىٌّ عليه السلام اِنْ لَمْ تَكُنْ حَليما فَتَحَلَّمْ، فَاِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ اِلاَّاَوْشَكَ اَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ.  اگر حليم و بردبار نيستى، خود را به بردبارى و حليمى بزن، چرا كه هيچ كس خود را شبيه قومى نمى سازد، مگر اينكه اميد است از آنان باشند[هم شكلى به همدلى مى انجامد.] وسائل الشيعه، ج 11، ص 212 نهج البلاغه، حكمت 207