. بہ حباب نڪَران لب یڪ رود قسم، و بہ ڪوتاهی آن لحظہ شادے ڪہ ڪَذشت، غصہ هم می‌ڪَذرد، آنچنانی ڪہ فقط خاطره‌اے خواهدماند... لحظہ‌ها عریانند. بہ تن لحظہ‌ے خود، جامہ‌ے اندوه مپوشان هرڪَز...!