ملی‌گرا یا امت‌گرا 🔹یکی از مواضع و شبهه‌پراکنی‌های سلبریتی‌ها در روزهای اخیر، که ذهنیت برخی مردم را نیز تخریب کرده، همان شبهه قدیمی است که چرا به مردم لبنان و فلسطین کمک کنیم؟! فارغ از اینکه این شبهه بارها پاسخ داده شده و دهها پاسخ متقن و قطعی دارد، در این گفتار، صرفاً به یکی از ابعاد این قضیه اشاره می‌کنیم و آن اینکه در قرآن کریم، یکی از ویژگی‌های نفاق، همین ملی‌گرایی ذکر شده به‌طوری‌که در جنگ احزاب، منافقان ملی‌گرایی‌شان را با گفتن «یثرب» به جای «مدینه» نشان می‌دادند: وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ‎﴿الأحزاب: ١٣﴾‏ این درحالی است که یثرب نامی است که قبل از انقلاب اسلامی پیامبر به آن شهر اطلاق می‌شد و مدینه نام انقلابی شهر بود. 🔹اکنون نیز برخی‌ها با تفکرات گوناگون به این ملی‌گرایی دامن می‌زنند که شامل چهار مکتب هستند: مکتب آریامهری، مکتب ایرانی بهار، مکتب ایرانشهری کلاسیک، و مکتب ایرانشهری مدرن. داعیه این مکتب‌ها که هرکدام در برخی دولت‌ها از قبیل دولت لیبرال فعلی حضور و تأثیر داشته و دارند، ایران است و نه اسلام. سلبریتیها نیز متأثر از این مکاتب، ایران‌گرایی را ترویج می‌کنند و نه اسلام‌گرایی را. 🔹تفاوت در اینجاست که تفکر ایران‌گرایی منتج به ملت‌سازی می‌شود و تفکر اسلام‌گرایی منتج به امت‌سازی می‌گردد. در همین زمان که امام خامنه‌ای در سخنرانی‌های اخیر خود تأکید جدی بر امت‌سازی در منطقه غرب آسیا داشتند، برخی اندیشکده‌های غربی تأکیدشان بر ملت‌سازی در این کشورها بود. وقتی ملت‌سازی یا nation building مدنظر باشد، نیازمند United nations یا سازمان ملل هستیم و تابع فرامین سازمان‌های بین‌المللی نظیر یونسکو، صندوق‌ بین‌المللی پول و بانک جهانی خواهیم بود اما وقتی امت‌سازی مدنظر باشد، نیازمند امام و تابع فرامین خداوند و شرع مقدس خواهیم بود. 🔹و البته ملی‌گراها در ملی‌گرایی خود نیز دروغ می‌گویند چون اگر تهدیدی علیه ایران صورت بگیرد آن‌ها هیچگاه جانشان را فدا نخواهند کرد بلکه اسلام‌گراها به میدان می‌روند. ضمن اینکه همین مخالفتشان با کمک به غزه و لبنان نیز ضد ملی‌گرایی است چون اگر آن مناطق ویران شود، ایران نیز مورد تهدید قرار می‌گیرد. پس ملی‌گرایی در داعیه‌اش دچار کذب است و تمرکز ما باید بر امت‌گرایی باشد. 🔹امام خامنه‌ای ۱۴۰۳/۰۶/۳۱ فرمودند: «یکی از بزرگ‌ترین درسهای نبوی برای ما این است: امّت‌سازی؛‌ تشکیل «امّت اسلامی». آن مبارزات سیزده‌ساله‌ی مکّه منتهی شد به هجرت که پایه‌گذاری امّت اسلامی است. امّت اسلامی با هجرت کلید خورد. ما امروز فاقد امّت اسلامی هستیم. کشورهای اسلامی زیادند، نزدیک دو میلیارد مسلمان در دنیا زندگی میکنند امّا عنوان «امّت» را نمیتوان بر این مجموعه گذاشت. امّت یعنی مجموعه‌ی انسانهایی که در یک جهت، به سوی یک هدف، با یک انگیزه دارند حرکت میکنند؛ ما این‌جور نیستیم، ما متفرّقیم. نتیجه‌ی این تفرّق این است که فلان کشور اسلامی احساس میکند اگر بخواهد خودش را نگه دارد، باید به آمریکا تکیه کند. ما امروز نیازمند تشکیل امّت اسلامی هستیم. چه کسی میتواند در این زمینه کمک کند؟ آنهایی که میتوانند این انگیزه را قوی کنند، خواصّ دنیای اسلامند؛ یعنی همین شماها: سیاستمداران، علما، دانشمندان، دانشگاهیان، طبقات بانفوذ و صاحب فکر، شعرا، نویسندگان، تحلیلگران سیاسی و اجتماعی، اینها میتوانند اثر بگذارند.» 🔹در این راستا، هجرت از مفاهیم و انگاره‌های ملّی به مفاهیم و انگاره‌های امّتی، نیاز ضروری و مبرم جامعه اسلامی است. تغییر نگاه از «ملّی» به «امّتی»، در همه ابعاد جامعه ازقبیل اقتصاد، سیاست، فرهنگ، ورزش، معماری، شهرسازی، هنر و... باید ملموس باشد. این هجرت شامل نظریه‌پردازی، گفتمان‌سازی و نهادسازی در راستای تشکیل امت واحده اسلامی می‌باشد. منبع و مرجع اصلی نظریات امت‌سازی، کتاب قرآن کریم است و داعیه ما تشکیل امتی حول این کتاب جامع و شامل است ان‌شاءالله.