💠 تو از هر كس توقع ندارى كه مثل تو عمل كند و مثل تو موضع بگيرد. و اختلاف در عمل را دليل مخالفتها حساب نمى كنى و علامت دشمنى نمى دانى. كه با توجه به وحدت جهت، اختلاف عمل خود مفيد است و رحمت است.
💠 ابوطالب حامى و دوست رسول است، اما يك بار هم پشت سر رسول به نماز نايستاد تا آنجا كه بسيارى از دوست و دشمن، او را كافر حساب كردند و مى كنند. در حالى كه ابوطالب با نمازش پشت سر رسول، جبهه ها را كم كرده بود و با استقلالش دشمن را به عكس العملهاى متفاوت وادار مى كرد و در محذور مى گذاشت.
💠 اين اختلاف عمل با توجه به اختلاف ضرورتها و ضعفهاى هر كس، موضع گيرى هاى گوناگون را توجيه مى كند كه چگونه ابوذر و سلمان و مقداد و ... با وضعيتهاى گوناگون به هدف خويش روى مى آوردند. و وحدت جهت، به جاى وحدت در عمل نشسته بود.
💠 اين اشتباه است كه ما تمامى دوستانمان را به يك نوع موضع گيرى وادار كنيم. و يك نوع برخورد را پيشنهاد كنيم؛ چون دشمن در برابر يك «جبهه» راحت مى شود و كارش را مى شناسد. به عكس، آنجا كه خود، اختلافها را با وحدت در جهت تجويز كنيم، او مجبور است، در جبهه هاى گوناگون، عكس العملهاى متفاوتى را ابراز كند و متحير بماند.
💠 اين همه گروههاى چپ و راست با اينكه تمامى كفر يك امت هستند، به خاطر اين است كه اگر افرادى از يك گروه سر خوردند به گروههاى ديگر پيوند بخورند. و تا آخر در آن دايره بچرخند. در صورتى كه اگر يك گروه مى ماندند، در صورت سرخوردگى، افراد به طرف مخالف روى مى آوردند. و يا از ميدان بيرون مى رفتند.
💠 تفاوت افراد در امكانات، شرايط و در ضعفها و قوتها، موضع گيرى هاى مختلف و كارهاى مختلف را پيش مى آورد. و فضيلت عمل و صلاح آن به اين گونه تفسير مى شود. و اختلاف روايات توجيه مى يابد. كارهاى مختلفى كه محور دارند و جهت دارند. از پراكندگى و هرج و مرج مى رهند. اما وحدت عمل، با تعدد جهت، به تزاحمها و درگيرى ها مى انجامد.
📚 انتظار، ص 219
🆔 کانال👈 https://eitaa.com/cheshmeyejarie