چرا زندگی آخرت را ادامه این زندگی، نمی ببینیم؟ [خداوند در این حدیث قدسی] می فرماید: «قد صارت الدنیا و الآخرة عندهم واحدة»؛ برای اهل آخرت، دنیا و آخرت یکی شده است. این یعنی چه؟ یادم می آید سال اولی که درس تفسیر مرحوم علامه طباطبایی در مسجد سلماسی رفتیم، ایشان ذیل تفسیر تعبیر عقبی الدار که در سوره رعد دو مرتبه ذکر شده، می گفتند: «این آخرت دنباله دنیا است. این نتیجه ای است که بر این مترتب می شود. این طور نیست که ما دو حساب داشته باشیم مثل این که ما در دو کره می خواهیم زندگی کنیم که در این جا شرایطی داشته باشد و آنجا عالم دیگری و شرایط خاص خودش را داشته باشد و دو نوع زندگی باشد مثلا. نه آن دنباله همین است.» کشاورزی که می رود در مزرعه کار می کند از وقتی که شخم می زند، بذر می افشاند، رسیدگی می کند، تا وقتی که دانه اش را برداشت می کند، یک دوره کار است، دو کار نیست. [نگاه صحیح این است که] ما بگوییم: «زندگی ای داریم که از روز تولد شروع می شود و دیگر نقطه پایانی ندارد. یک مرحله کوتاهش اینی است که در دنیا می گذرانیم و این قسمت کوتاه، سرنوشت بقیه زندگی ما را تامین می کند.» ما چنین نگاهی نداریم. البته همه قبول داریم، اما ضعیف است، ضعیف است؛ برای این که کمابیش دنیا در نظرمان خیلی مهم است، کمابیش اهل دنیا هستیم. اما خدا می گوید: اهل آخرت کسانی هستند که «قد صارت الدنیا و الآخرة عندهم واحده»؛ یعنی دنیا و آخرت از نظر آن ها یک پروسه هست که از یک نقطه شروع می شود و نقطه پایانی ندارد، «خالدین فیها ابدا». سرنوشت آن زندگی ابدی را همین زندگی چند روزه دنیا تعیین می کند، هر چه اینجا می کاری آنجا تحویل می گیری. 🔺قسمت صد و هفدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه پنجاهم درس اخلاق محبت خدا ۱۳۹۳/۰۵/۰۳ لینک متن کامل جلسه لینک صوت #اخلاق #محبت_خدا آیت‌الله مصباح —————————‏ ‏‏🇮🇷مجموعه‌ی فرهنگی سنگر🇮🇷 ‏🇮🇷سنگر جنگ نرم🇮🇷 ‏🇮🇷سنگر سردار دلها🇮🇷