🕋#معارف_قرآن | بهانه مخالفت با پیامبران 🔸کسانى علیه عقاید، افکار و رفتار خرافى حاکم بر یک جامعه قیام مى‌ کردند و مردم آن جامعه را به حق و عدل دعوت مى ‌نمودند؛ مانند پیامبران و پیروان راستین شان که مردم را از بت ‌پرستى و شرک بر حذر مى‌ داشتند و به پذیرش دین حق و رفتار صحیح و خدا پسندانه دعوت مى‌ کردند. در مقابلِ ایشان کسان دیگرى با انگیزه‌ هاى مختلف موضع مى‌ گرفتند، انگیزه ‌هایى چون جاه ‌طلبى، تکبر، مال دوستى، خود خواهى و خود محورى. 🔸ممکن است افراد جامعه، آن چنان به آداب و رسوم و خرافات، خو گرفته و زندگى‌شان با آن‌ها در آمیخته باشد که حمله به آن‌ها را از نظر سیاسى و اقتصادى، زیانبار و توهین به خود تلقى کنند... منطق مخالفان انبیا این بود که شما چه کار به عقاید و اعمال مردم دارید، هر کس هر عقیده و مرامى دارد، براى خودش محترم است. [البته] انبیا در برابر این سخنان، از رسالتشان دست برنمى‌داشتند و ...به تلاش خود ادامه مى‌دادند. 🔸و متقابلا، مردمى که تلاش و تبلیغ انبیا را تهدیدى براى خود و توهین به خویش تلقى مى ‌کردند، ناچار به اذیت و آزار آنان مى‌ پرداختند، از شهر و دیار خود به جاى دیگر تبعیدشان مى ‌نمودند و یا به قتل تهدیدشان مى‌ کردند. 🔸گاهى از مرحله تهدید مى‌ گذشتند و دست خود را به خون آنان مى ‌آلودند که از آن جمله، قوم بنى ‌اسرائیل بودند که به نقل قرآن، پیامبران و پاکان بسیارى را، در طول تاریخ، به خاطر مخالفت آنان با خواسته ‌هاى خود کشته ‌اند. 📚اخلاق در قرآن، ج3، ص۲۰۱ علامه مصباح یزدی —————————‏ ‏‏🇮🇷مجموعه‌ی فرهنگی سنگر🇮🇷 ‏🇮🇷سنگر جنگ نرم🇮🇷 ‏🇮🇷سنگر سردار دلها🇮🇷