علامه امینی هرسال بعد محرم و صفر به عزادارا می‌گفت؛ کبوتر بازا رو دیدین وقتی یه کبوتر می‌خرند، اول چند روزی بال و پرش رو می‌بندن و بهش آب و دونه میدن؟ بعد چند روزم بازش می‌کنند و پروازش میدن. اگه اون کبوتر رفت و برگشت رویِ همون پشت بوم، میگن هنر و رگه داره، اما اگه برنگشت و رفت رویِ پشت بوم کس دیگه‌ای، میگن بی هنر و بی‌رگ بود! توی محرم و صفر هم امام حسین دو ماه ما ها رو خرید، بال و پرمون رو پیش خودش بست، در واقع ما نون و آب امام حسین رو خوردیم! حالا اگه بال و پرمون رو باز کرده که پرواز کنیم، نکنه بریم رو پشت بومِ یکی دیگه! بیاید تا محرم سالِ دیگه، فقط کبوترِ جلدِ امام حسین باشیم، فقط واسه‌ی حسین پرواز کنیم، فقط دلمون رو پشت بوم حسین بشینه...