گذری ۶۲ ساله از زخم زمین بر دل شهر بدون کوچه ایران به گزارش به نقل از خبرگزاری فارس، شصت و دو سال پیش در چنین روزی که موسم اعتدال بهاری بود محشری بپا شد، چهارمین روز از اردیبهشت در حالی که خورشید به میانه آسمان رسیده بود و هُرم آفتاب جنوبی نمایان بود، گرد مصیبت بار روزگار بر چهره نشست. زمین به سانِ فرشی زیر پای شهر کشیده شد، تکانه ای ۶ ریشتری که اگرچه فقط ۳۴ ثانیه طول کشید اما تا چشم کار میکرد آوار بود و غم، سر و ته شهر به تلی از خاک و آوار تبدیل شده بود؛ در گوش زمانه ۱۳۳۹ هجری شمسی از لار فقط صدای شیون به گوش می رسید. سخت ترین و دردناک ترین روایت زلزله شهر لار، خاموشی کودکانی ست که رفتگان بی بازگشت شدند، چهارمین روز اردیبهشت سال ۱۳۳۹ جشن روز کودک بود و دخترکان کودکستانی لاری با رخت و سر و رویی نو میان آن کوچه های تنگ و باریک می دویدند تا سریعتر به بزم شادمانی برسند، اما انگار صدای قهقهه شان به مذاق فلک خوش نیامده بود و کور شد. در میان آن روزگاران ناخوش، فقط همدلی و همدردی بود که می توانست تسلای خاطر مردم باشد، مردمی داغ دیده که در جستجوی سنگ صبوری بودند تا مرهم دلهایشان گردد و به رسم همان آیین مهر ورزی ایرانیان مردمان و و حتی در به کمک زلزله زدگان لاری شتافتند. مشروح گزارش در : https://b2n.ir/pasinejonub795 @daanews ما را در شبکه هاي اجتماعي دنبال کنيد : اينستاگرام : www.instagram.com/pasinejonub.ir واتساپ 1 : https://b2n.ir/pasinejonubg1 واتساپ 2 : https://b2n.ir/pasinejonubg2 روبيکا : https://rubika.ir/pasinejonub هورسا : https://www.hoorsa.com/pasinejonub_ir سروش : splus.ir/pasinejonub آي گپ : https://iGap.net/pasinejonub تلگرام : https://t.me/pasinejonub گپ : https://gap.im/pasinejonub