ما آدم ها چرا اصرار داریم؛ خودمون رو نا امید نشون بدیم؟! چرا می‌خوایم همه چیز رو با یه دیدِ سیاه ببینیم؟! چرا دوست داریم جوری وانمود کنیم که غالبا شکست خورده و غمگینیم؟! اسلامِ واقعی نظیر چمران ها رو میخواد که تو اوجِ سختی ها، با ایمانی مملو بگن تا وقتی صدایِ اذان از گلدسته ها میاد نا امیدی گناه کبیره‌ست..!