🌸فضيلت عيد غدير🌸 💠 حضرت امام صادق (عليه السّلام): ...هُوَ عِيدُ اللَّهِ الْأَكْبَرُ، وَ ما بَعَثَ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- نَبِيّاً إِلّا وَ تَعَبَّدَ فِى هذَا الْيَوْمِ، وَ عَرَّفَ حُرْمَتَهُ، وَ اسْمُهُ فِى السَّماءِ يَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ، وَ فِى الْأَرْضِ يَوْمُ الْمِيثاقِ الْمَأْخُوذِ وَ الْجَمْعِ الْمَشْهُودِ. ...لَعَلَّكَ تَرى‏ أَنَّ اللَّهَ- عَزَّ وَ جَلَّ- خَلَقَ يَوْماً أَعْظَمَ حُرْمَةً مِنْهُ. لا وَ اللَّهِ، لا وَ اللَّهِ، لا وَ اللَّهِ.»1️⃣ 💠 حضرت آیة الله سعادت پرور (قدس سره): [در این روایت] نكات برجسته‏ اى وجود دارد كه به عظمت عيد غدير مشير است و شيعيان آن حضرت و پيروان مذهب نبوىّ و علوىّ- عليهم السّلام- را بر اهميّت عيد غدير بر ساير اعياد توجّه مى‏ دهد: 1- «عِيدُ اللَّهِ الْأَكْبَر » نسبت آن عيد به خداوند، دلالت بر بزرگى امر ولايت و شرافت و بزرگى معنوى آن حضرت- عليه السّلام- مى‏ كند. 2- «ما بَعَثَ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- نَبِيّاً ...» آگاهى همه انبيا نسبت به حرمت عيد غدير 3- «عَرَّفَ حُرْمَتَهُ.» اين بيان نيز دلالت بر شرافت و بزرگى آن جناب- عليه السّلام- دارد. 4- «ما بَعَثَ اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- نَبِيّاً إِلّا وَ تَعَبَّدَ فِى هذَا الْيَوْمِ » تعبُّد داشتن انبيا- عليهم السّلام- در آن روز. آيا ممكن است تعبُّد و فروتنى و خضوع در پيشگاه الهى، جز براى مقام منيع ولايت باشد كه خداوند به آن حضرت- عليه السّلام- عنايت مى‏ فرمايد؟ 5- «وَ اسْمُهُ فِى السَّماءِ يَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ » روز عيد در آسمان، روزِ عهدِ معهود نام گذارى شده است: مراد از «سماء» اهل آسمان و ملايكه مى‏ باشند و اين لقب نيز به اعتبار آن بزرگوار- عليه السّلام- نزد آنان شهرت يافته؛ به اعتبار اين كه آنان از ميثاقى كه در ازل بر ولايت حضرت- عليه السّلام- گرفته شده و در اين عالم تجديد شده (بنابر بيانات حضرات معصومين- عليهم السّلام-) آگاه بوده‏اند. 6- «وَ فِى الْأَرْضِ يَوْمُ الْمِيثاقِ الْمَأْخُوذِ وَ الْجَمْعِ الْمَشْهُودِ.» اسم آن روز در زمين، روز ميثاق است اشاره ... است [به این] که در ازل و جمع مشهود از همه‏ ى خلق، بلكه از انبيا- عليهم السّلام- بر ولايت و منزلت حضرت على- عليه السّلام- (هم چون اخذ ميثاق بر توحيد) ميثاق و پيمان گرفته شده است. و شايد مراد از: وَ فِى الْأَرْضِ يَوْمُ الْمِيثاقِ الْمَأْخُوذِ آگاهان بر اخذ ميثاق ازلى، يعنى انبيا و اوصيا- عليهم السّلام- باشند كه در ازل از آنان پيمان ولايت حضرت گرفته شده، از اين رو (به بيانى كه در نكته دوّم و سوّم گذشت)، انبيا تعبّد و حرمت آن را نگاه مى‏ داشتند. 7- «لَعَلَّكَ تَرى‏ أَنَّ اللَّهَ- عَزَّ و جَلَّ- خَلَقَ يَوْماً أَعْظَمَ حُرْمَة مِنْهُ.» حرمت و احترام آن روز بر تمام ايّام سال است: بى‏ تأمّل مى‏ توان گفت: اين شرافت و عظمت، به حساب آن بزرگوار بوده وگرنه شبانه روز همه مثل يكديگرند، از اين روست كه حضرت- عليه السّلام- در آخر سه مرتبه مى‏ فرمايد: «لا وَ اللَّهِ» 8- «لا وَ اللَّهِ» با اضافۀ «لا» بر قسم به اسم جلاله كه آن هم باز بر شرافت مؤكّد صاحب روز دلالت دارد. —-پاورقی —- 1️⃣ اقبال الاعمال، ص 476. (اين روز، بزرگ‏ترين عيد خدا است، خداوند- عزّ و جلّ- هيچ پيامبرى را بر نيانگيخت؛ مگر اين كه دستور عبادات در اين روز را به او داد و ارزش آن را به او شناساند. اسم اين روز در آسمان «عهدِ معهود» و در زمين «ميثاق مأخوذ و جمع مشهود» است... گويا خيال مى‏ كنى خداوند- عزّ و جلّ- روزى باارزش‏تر و محترم‏تر از اين روز آفريده است. به خدا سوگند نه، به خدا سوگند، نه به خدا سوگند نه) 📚برگرفته از شرح معارف ادعیه، تالیف حضرت آیة الله سعادت پرور (قدس سره)🌱 https://eitaa.com/daftaremarefat