🔹قرب معنوی خداوند به بندگان ☀️«وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُؤْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»(بقره/186)؛ ✳️خداوند خطاب به پیغمبر صلی‌الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: هنگامی که بندگان من، دربارۀ من از تو سؤال کردند که خدا را برای ما توصیف کن، اینگونه جواب بده؛ «فَإِنِّی قَریبٌ»، به درستی که من نزدیکم. 📌قرب، قربِ معنوی است، خدا به همه احاطه دارد و همه‌جا هست، ظاهر و باطن خداست. در آیات قرآن و در ادعیه هم هست که شما هر کجا باشید خداوند با شماست. این قرب معنوی است، قربِ همجنس موجودات نیست ولی به موجودات احاطه دارد که در سوره حدید می‌فرماید: ☀️«هُوَ الأوَّلُ وَالآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ»(حدید/3)؛ 🔹خداوند اول و آخر است، خداوند به همۀ عالم آگاه است و احاطه دارد که در دعای کمیل می‌خوانیم؛ «وَ بِاسْمائِكَ الَّتى مَلَأَتْ ارْكانَ كُلِّ شَى‏ءٍ»، خدایا تو را قسم می‌دهیم به اسمائت که همۀ موجودات را پر کرده است. 🍃حالا اینها با گفتن حل نمی‌شود، اینها به‌واسطۀ تقوا و ترک گناه، به‌واسطۀ مبارزه با صفات بد و به برکت سالها خودسازی کم‌کم برای انسان حاصل شده و انسان به تدریج متوجه می‌شود. حالا اصل این است که در دنیا امکان قرب هست چون فرمود: 👈🏻«أُجیبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ»، خداوند می‌فرماید که من اجابت می‌کنم دعای کسی که مرا بخواند، «اذا دعانِ». گاهی انسان دنبال دنیا و مادیات است، دنبال خواسته‌های نفسانی خودش هست ولی گاهی هم مشکلی دارد و حاجتی می‌خواهد اما در آن دعا هم حواسش به خدا نیست! این دعا نیست. 🔹از شرایط دعا این است که انسان معرفت به خدا داشته باشد و توجه به خدا بکند. خداوند می‌فرماید من اجابت می‌کنم دعای بندۀ خودم را و خواستۀ او را می‌دهم و به او توجه و عنایت هم دارم به شرط اینکه «اذا دعانِ»؛ یعنی مرا بخواند. 🍃🍃نشر مطالب کانال بلامانع است https://eitaa.com/daftaremarefat