‍ ✅ولایت مداری و اخلاق (۶۵) ❇️علت حکومت ولی خدا چیست؟ (قسمت دوم) ✍🏻به قلم خانم زهرا صادقی قائم مقام جامعه زینب(س) کشور • گفتیم اصلی ترین محور حکومت ولی خدا بسترسازی برای این است که مردم از پس امتحانات الهی سربلند بیرون بیایند. وقتی امام زمان ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) حاکم بشوند، مردم در رفاه غرق نمی شوند. این تصور غلطیست. البته هیچ مربی دلسوزی با کسانی که تحت تربیت او هستند چنین کاری نمی کند بلکه در جهت رشد و شکوفایی او برنامه ریزی می کند. • همانطور اکثرا تصور غلطی از عدالت علی علیه السلام دارند. رفتند در خانه ی علی (ع ) خب بخاطر عدالت و از ظلم و بی عدالتی خسته شده بودند. ولی همین هایی که از ظلم خسته شده بودند، برای خودشان مسئولیتی قائل نبودند و می گفتند شما، علی، با دشمنان ما بجنگ با ما کاری نداشته باش آنها را نابود کن بتنهایی، ولی دیدند مسئله اینطور که فکر می کردند نیست. باید خودشان هم به میدان بیایند و علی (ع) بد جور مسئولیتها را بدوششان می گذارد و می فرماید مردم، مشکل معاویه را باید خودتان حل کنید. ولی من میام به میدان صف اول هم می ایستم ولی باید شما هم پا به رکاب من باشید. ولی آنها می گفتند نه دیگه اگر اینجوری بود که در خانه ی شما نمی آمدیم. امام خمینی (ره) همیشه در بیاناتشان می فرمودند که امام زمان (عج) هم تشریف بیاورند بخشی از مشکلات باقی خواهد ماند. آقا امام زمان عج بجای کسی امتحان نمی دهد و امتحان گرفتن هم تعطیل نمی شود بلکه سختر می شود چون مردم رشد عقلی بیشتری پیدا می کنند و به ما کمک می کنند که امتحاناتمان را بهتر بدهیم ولی کار و تلاشمان بیشتر می شود. در یک روایتی آمده است " مفضل" از قول امام صادق علیه السلام نقل می کند و می گوید یک روز در محضر آنحضرت بودم، حال خوشی نداشتم، آن سرور رو بمن کرد و گفت " مفضل" گرفته ای چرا؟ می گوید رو کردم و به ایشان گفتم جانم بفدایت دارم نگاه می کنم به بنی العباس می بینم چه حکومتی دارند و حال آنکه حکومت مال شماست و شما اینجا غریب هستید و اگر حکومت در دست شما بود ما اینگونه در فشار نبودیم. امام صادق علیه السلام روکرد به او و فرمودند یا مفضل، اگر حکومت در دست ما بود تو باید شبها تا صبح برنامه ریزی میکردی و روزها تا شب بشدت کار می کردی الان روزهای خوش زندگیت هست. منظور حضرت این است که ما یاران پرتلاش و آماده نداریم که پا به رکاب باشند. همانطور که پدرانمان را تنها گذاشتند. الان نگاه نکنیم که ادعای دوستی امام زمان عج را می کنیم ولی زندگی کردنمان عافیت طلبانه هست. یه مسجد و محرابی می رویم گهگاهی هم از سر سیری سفری و زیارتی و جمکرانی ... مرد میدان نیستیم و تا منافعمان ایجاب می کند یک فعالیت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می کنیم بمحض اینکه دنیایمان به خطر بیافتد کناره گیری می کنیم. می چسبیم به سجاده، مسجد و ذکر، چه ذکری؟ ذکر دنیا در قالب منافع. کدامیک از ما آبرویمان را برای اسلام خرج می کنیم و گوش به فرمان ولی زمانمان هستیم کم و بندرت، خلاصه زندگی دغدغه مند دین نداریم. درست است که زمان ظهور حضرت با الان فرق دارد ولی الان ما باید احساس مسئولیت بکنیم هر کس در هر شغل و صنف و توانی که دارد باید به یاری دین خدا در سایه ولایت ولی خدا باشیم. هیچ میدانیم که الان دو رکعت نماز یک عمل صالح در زمان غیبت چندین برابر زمان ظهور ارزش دارد وگرنه در زمان امام حکومت معصوم امکان دارد یک نفر با نه دهم کار خوب و یک دهم کار بد جهنمی بشود ولی در زمان غیبت برعکس امکان دارد با یک دهم کار خوب انسان بهشتی شود. پس وظیفه اصلی ما در زمان غیبت، شناخت امام زمانمان و اولیای خداست که تحت توجهات آنحضرت وظیفه خودمان را در حوزه امام شناسی، جامعه شناسی، تمدن شناسی و خودسازی و ارتباط آنان با یکدیگر را باعنایت به شناخت زمان و مکانی که بسر می بریم. قدمی در راه زمینه سازی حکومت ولی خدا برداریم ان شاالله. 📰مطلب چاپ شده در هفته نامه کویر