گلزاده که خود را خلع لباس نمود و 4 فرزندش که همگی در سال 60 اعدام شدند. سرانجام در قضایای مبارزه‌ی مسلحانه‌ی منافقین در سال 60، دو پسر او به نام­های محمدکاظم و محمدصادق اعدام شدند و پسر دیگرش هادی، دستگیر و زندانی شد. پس از این اتفاق، او لباس روحانیت را کنار گذاشته، گوشه­ گیری را برگزید و از شرکت در جلسات مجلس امتناع کرد. حسام‌الدین آشنا به عنوان یکی از دانش آموختگان مدرسه‌ی علوی تا بدین حد نسبت به مراد خود(و البته سایر بانیان این مدرسه)، غلظت و تعصب دارد که کنار رفتن گلزاده از صحنه‌ی عمومی را «به حاشیه رانده‌شدن او توسط انقلابیون» و «مجازات کردن جامعه توسط او!» تفسیر می‌کند و دهن‌کجی او به انقلاب اسلامی را این‌گونه تطهیر می‌نماید: