🔺آیت‌الله جوادی: یکی از برجسته ترین وظایف ما شیعیان، زیارت «اربعین» است. در جریان زیارت هم این چنین است؛ آن طوری که مرحوم صدوق در کتاب شریف توحید از وجود مبارک حضرت امیر (ع) نقل کرد، فرمود: «قَد قَامَتِ الصَّلاةُ» یعنی چه؟ ما «حَی عَلَی الصَّلاة»، «حَی عَلَی الفَلاَح»، اینها را می‌فهمیم؛ اما «قَد قَامَتِ الصَّلاةُ» یعنی چه؟ فرمود: «حَانَ وَقتُ الزِّیارَة»؛ زیارتنامه خدا نماز است. بنده اگر بخواهد به حضور پروردگار بار یابد و خدا را زیارت کند، زیارت خدا نماز است.
پس زیارت از «زیارت الله» شروع می‌شود که انسان با او گفتگو می‌کند، حرف خودش را می‌زند، خواسته خودش را در بین می‌گذارد، هرچه دارد در قنوت و غیر قنوت می‌تواند باخدا در میان بگذارد، این زیارت خداست.
زیارت انبیای الهی وائمه معصومین در تِلو همین زیارت الهی معنا پیدا می‌کند، انسان به حضور آنها مشرّف می‌شود. اینکه زیارت از قُرب و بُعد یکسان است،از نظر معنا گرچه درجات آن فرق می‌کند، برای همین است.در جریان زمان و زمین، قُرب زمینی معیار است؛اگر کسی توانست در زیارت اربعین به کربلا مشرّف شود، فوز و فیض بیشتری دارد و اگر آن توفیق نصیب او نشد،زیارتِ از دور معقول وممکن است، زیرا آنها دور و نزدیک حضور دارند.
اگر زیارت خانه خدا و پیامبر در تِلو زیارت ذات اقدس الهی است وزیارت خدای سبحان قُرب و بُعدی ندارد،زیارت این خاندان هم به برکت توحید، قُرب و بُعدی ندارد. بنابراین این زیارت اربعین و سایر زیارت‌ها،در هر زمان و زمینی جا دارد، برای اینکه آنها در هر زمان و زمینی به اذن خدای سبحان حاضر هستند.۱۳۹۳/۹/۲۰
@fatemezahrasalamollah
@daneshvadanestan