🍃 بیماری کرونا را جدی گرفتیم؛ اما هجران را نه! ✍️ نقل شده است که مرحوم حاج‌محمدعلی فشندی تهرانی در مسجد مقدس جمکران مشغول دعا و مناجات و توسل به محضر حضرت بقیت‌الله ارواحنافداه بود که ناگهان سیدی باعظمت را می‌بیند. با خود می‌گوید که این سید از راه رسیده و شاید تشنه باشد. به‌طرف او می‌رود و لیوان آبی را که در دست داشته به ایشان می‌دهد و از او می‌خواهد که برای فرج امام زمان عج دعا کند. آن سید بزرگوار پس از نوشیدن آب، لیوان را به مرحوم فشندی پس می‌دهد و می‌فرماید: "شیعیان ما به‌اندازۀ آب خوردنی ما را نمی‌خواهند؛ اگر بخواهند دعا می‌کنند و فرج ما می‌رسد". بعد از این سخن از نظر ناپدید می‌گردد، و مرحوم فشندی متوجه می‌شود که آن سید بزرگوار حضرت ولی عصر ارواحنافداه بوده است. با خودم فکر می‌کردم که اگر این اهتمامی که دولت و مردم برای غلیه بر بیماری کرونا دارند ـ که البته اهتمام درست و بجایی است ـ اگر برای غلبه بر بیماری هجران و غیبت حضرت امام زمان روحی‌فداه داشتند، شاید آقای عالم و طبیب همۀ دردها می‌رسید و نه‌تنها این بیماری ناچیز که همۀ دردها و بیماری‌های جسمی و روحی ما را دوا و شفا می‌بخشید. اما چقدر از او غافلیم و با بیماری هجرش چه خوش می‌سازیم و نمی‌سوزیم... 💠 اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم دل بیمار شد از دستْ رفیقان مددی تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم